ေမွ်ာ့နက္မည္းႀကီးသဖြယ္ အမိန္႔ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔

ကားက မထင္လွ်င္ မထင္သလို ဘရိတ္ ေဆာင့္ေဆာင့္ ဖမ္းတတ္တာမို႔ သူ သတိလက္လြတ္ မေနရဲ၊ လက္ ႏွစ္ဖက္က ကိုင္စရာ ရွာကိုင္ထား ရသလို ေျခကလည္း ကန္ထား ရေသးသည္။ တလွစ္လွစ္ ေျပးေနေသာ ဟိုင္းလတ္ကား ေခါင္မိုးေပၚတြင္ စီးရသည္က ေလတ ျဖဴးျဖဴးႏွင့္ အရသာ ရွိသလို အႏၲရာယ္ လည္း မေသးပါ ။သို႔ရာ တြင္ …

”မစီးလို႔ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲဗ် ကားထဲမွာလည္း အျပည့္၊ ေနာက္တြယ္ ကိုလည္း ၾကည့္ပါဦး၊ အမိုးေပၚက မစီးလို႔ ဘယ္ေနရာက စီးရမွာလဲ” ဟု မဂၤလာဒံုျမိဳ႕ နယ္ ႏြယ္ေခြသား ကိုသိမ္း ေအာင္က ေျပာသည္။

သီရိမဂၤလာေစ်း သို႔ ညပိုင္း ကုန္ စိမ္းပို႔ရန္ နိစၥဓူဝ သြားလာေနရေသာ ခရီးက စိတ္ခ် လံုၿခံဳရေသာ အေျခအေန မဟုတ္ေသာ္လည္း ဝမ္းေရးက မေန သာ။ တစ္ေန႔ လုပ္ႏွစ္ရက္စား အေျခအ ေနကေန တိုးပြားလာေသာ မိသားစုဝင္ က သူကို နားရက္မေပးခဲ့။ ေလးႏွစ္ ေက်ာ္တိုင္ လာသည့္ အထိ သူ႔ခရီးက ဟိုင္းလတ္ အမိုးေပၚက မဆင္းႏိုင္ေသး။

”သက္ေသာင့္ သက္သာေလး စီး လာၿပီး ေရာင္းခ် ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ၊ ကား ေခါင္မိုးေပၚ လူမစီးရဘူး ဆိုေပမယ့္ အခုက ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲ ဆိုတာ အား လံုးသိေန တာပဲကို”ဟု ၄င္းကေျပာ သည္။

မျပည့္စံု မလံုေလာက္ ခဲ့ေသာ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရး စနစ္ေၾကာင့္ ယခင္ေခတ္ ကတည္းက အသားက် လာမႈ မ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ဆို ေသာ ယေန႔ေခတ္ အထိ ႐ိုးရာ မပ်က္။ ဟိုင္းလတ္ဒိုင္နာ ကားမ်ားကို အမိုး ေပၚတြင္ ခရီးသည္ တင္ေဆာင္ျခင္း မျပဳေစရန္ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လက ေနာက္ဆံုး အၾကိမ္ အျဖစ္ တားျမစ္မိန္႔ (ဥပေဒ သဖြယ္) ထုတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယင္းသည္ အသက္မဝင္။

‘ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကေတာ့ သူတို႔ ေျပာသလို လုပ္ခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒါက ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပဘူးေလ။ စီးတဲ့ သူဘက္ကေကာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတြက္ပါ အဆင္ မေျပျဖစ္႐ံု ပဲရွိတယ္။ ဒီဟိုင္းလတ္ကို ကားႀကီးေျပာင္းဖို႔က အေျပာသာ လြယ္တာေလ။ ထပ္လိုက္ရ မယ့္ေငြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ မမီႏိုင္ေလာက္ ဘူး။ ဒီကေန အျမတ္ ထြက္တာက ေတာ့..”ဟုဆိုကာ ဟိုင္းလတ္ကား ဆရာက စကားကို ျဖတ္လိုက္သည္။

ကားေခါင္မိုးေပၚ မစီးရ စည္း မ်ဥ္းရွိပါသည္။ ကားသမား အတြက္ အဆင္မေျပပါ။ ခရီးသည္ အတြက္ လည္း အဆင္မေျပပါ၊ ေမာ္ေတာ္ပီ ကယ္ အတြက္သာ အဆင္ေျပ ပါသည္။

သည္ဥပေဒကို လူေတြလိုက္နာ ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု သင္ယံုၾကည္ပါသလား။

(၂)

”မစီးရင္လည္းေနဗ်ာ ဒီခရီးနဲ႔ ဒီ ခရီးဒီေလာက္ေတာ့ ေပးရမွာေပါ့။ ဒါ ေလာက္ေလးေတာင္ မသိဘဲ ကားငွား စီးေနေသးတယ္” ဟု ဆိုရင္းေမာင္း ထြက္သြားေသာ တကၠ စီေၾကာင့္ ကိုေမာင္ေမာင္ေဆြ ေဒါသထြက္ေနမိ ပါသည္။ ရန္ကုန္ မေရာက္တာ ၾကာ ျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘယ္ကားကို ဘယ္ လို စီးရမွန္းမသိ။ ထို႔ျပင္ အခ်ိန္ ကလည္း သိပ္မ ရေသာေၾကာင့္ သြားလိုရာ သို႔ တကၠစီေလး ႏွင့္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း သြားခ်င္မိသည့္ စိတ္ကိုပင္ ျပန္အျပစ္ တင္ရမည္လား၊

”မိုက္႐ိုင္းတာ။ ငါ -ိုးမသား ေ -ာက္ဆံ ေပးစီးမယ့္ဟာကို။ ႏိုင္ငံက လည္း ေသာက္သံုးကို မက်ဘူး။ တကၠစီ ေတာင္ မီတာ မတတ္ႏိုင္ေသးဘူး” ဟု မေန႔ကမွ မေလး႐ွား မွ ျပန္ေရာက္လာ ေသာ ကိုေမာင္ေမာင္ေဆြ က ဆိုသည္။ မွန္သည္။ ဤကား နိစၥဓူဝ ျမင္ေတြ႔ ၾကံဳ ၾကိဳက္ရသည့္ ထူးၿပီး မဆန္းေတာ့ေသာ ျမင္ကြင္း တစ္စမွ် သာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ တကၠစီ ဆရာလည္း သိသည္။ တကၠစီစီး ခရီးသည္လည္း သိသည္။ တကၠစီတိုင္း လိုလိုတြင္ မီတာပါ သည္။

၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္မွ စကာ တကၠစီမ်ား ကို မီတာ တပ္ဆင္ အသံုးျပဳရန္ ကညန က ထုတ္ျပန္ၫႊန္ၾကား ခဲ့သည္။ တပ္ဆင္ရမည့္ မီတာကို ၄င္းတို႔က ထုတ္ ေရာင္းေပး သည္ မဟုတ္။ သူတို႔ထံမွာ ဝယ္မွသာ တရားဝင္သည့္ သေဘာ။ မဟုတ္လွ်င္ လုပ္ရကိုင္ရ အရမ္း ခက္ခဲသည္။ တကၠစီ မီတာ တစ္လံုးလွ်င္ တပ္ ဆင္ခ အပါအဝင္ တန္ဖိုးႏွစ္ သိန္းတိတိ။

”အာ ကိုယ့္ ဆရာႏွယ္ ဘယ္သူမွ မီတာနဲ႔ မဆြဲႏိုင္သလို ဘယ္ ခရီးသည္ မွလည္း မီတာနဲ႔မစီးၾကဘူး။ ဘယ္ႏွယ့္ မေတာ္မေရာ္ေတြ လာတတ္ၿပီး လာ လုပ္ခိုင္းေန တာကို ဘယ္သူ က လိုက္ နာႏိုင္မွာတုန္း။ စကတည္း ကကို ကိုယ္ ေတြအတြက္ လုပ္တာမွ မဟုတ္တာ” ဟု တကၠစီေမာင္းသက္ ၈ႏွစ္ေက်ာ္ ရွိ ကိုအာကာက ေျပာသည္။

မည့္သို႔ မွတ္ခ်က္ ျပဳခ်င္ပါသနည္း။ တကၠစီတြင္ မီတာ တပ္ထားသည္။ မီတာကို အသံုးျပဳ ရမည္ဟုလည္း စည္း မ်ဥ္းရွိပါသည္ ။ အသံုးမျပဳလွ်င္ ဖမ္း ဆီး ဒဏ္႐ိုက္ ခံရမည္ဟုလည္း စည္း မ်ဥ္းရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကားဆရာက လည္း မီတာသံုးလွ်င္ အဆင္မေျပ၊ ခရီး သည္ ကလည္း ယခုကဲ့သို႔ လမ္း ပိတ္ပံု မ်ိဳးႏွင့္ဆို ပိုဆိုးေသး။ ဤသို႔ ဆိုျဖင့္ ဘာ ေၾကာင့္ မီတာတပ္ ရသနည္းဟု ေမးလို ပါသလား။ လမ္းမွာေတြ႔ရာ တကၠစီ ဆရာသာ ေမးၾကည့္ပါ ။ေျမႀကီးလက္ ခတ္မလြဲ ဆိုသကဲ့သို႔ မွန္ ကန္ေသာအ ေျဖကို ရေစရမည္။

(၃)

ဒီေန႔ ကိုအညာသား တို႔ လမ္းရွင္း ေနသည္။ လမ္းေဘးေစ်းသည္ တစ္ဦး မွ် မရွိ။ ယခင္ေန႔ မ်ားက ဆူညံ ႐ႈပ္ပြေန ခဲ့ေသာဤ လမ္းကေလးသည္ သူ မ ဟုတ္သည့္ အလား တည္တည္ ခန္႔ခန္႔။ သို႔ရာတြင္ လမ္းတစ္ျခမ္းသာ၊ က်န္ တစ္ျခမ္း ကေတာ့ ႐ႈပ္ပြၿမဲ ဆူညံမပ်က္၊

”ဟိုဘက္ျခမ္း (အလံု)က စည္ပင္ ေတြ ဒီေန႔ လာစစ္မွာမို႔ အဲ့ဒီဘက္ တစ္ ျခမ္းလံုး ဒီေန႔ ေစ်း မထြက္ရဘူးေလ။ မနက္ျဖန္ေတာ့ ပံုမွန္ ျပန္ျဖစ္မွာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘက္ အျခမ္းက ဟိုတစ္ေန႔ က လာသြားေသးတယ္” ဟု ကိုအညာ သားက ေျပာသည္။

လမ္းမေတာ္ ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ အလံု ၿမိဳ႕နယ္ အစပ္က လမ္းသည္ ဟိုဘက္ စည္ပင္ သည္ဘက္ စည္ပင္ တစ္ျခမ္းစီ အပိုင္စား ယူထားေသာ လမ္း။ တိုက္ ႀကီး ကားဂိတ္ ရွိရာ လမ္းျဖစ္သျဖင့္ ခရီး သည္ လမ္းေဘးေစ်းသည္ တို႔ျဖင့္ စည္ကားေန တတ္ေသာ လမ္း။ တစ္ျခမ္းႏွင့္ တစ္ျခမ္း စည္းမေက်ာ္ စတမ္း ဟူေသာ စည္ပင္တို႔ေၾကာင့္ လမ္း တစ္ျခမ္း သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ဆြံအ ေနတတ္သည္ ။

”ေပးရတာေပါ့ဗ်ာ။ အခ်ိန္တန္ရင္ လာျဖန္႔တဲ့ လက္ထဲ ထည့္ေပးရတာ ပဲ။ ဘာစည္း ညာစည္းနဲ႔ ၫွိေနတယ္။ နားလည္မႈ အရ ေပးဖြင့္တာ ဆိုေတာ့ လည္း” ဟု ေစ်းသည္ တစ္ဦးက ေျပာသည္။ လူႀကီး လမ္းေၾကာင္း လိုလို၊ ျခင္ ေဆးဖ်န္း သလိုလိုႏွင့္ မၾကာမၾကာေရာက္ လာတတ္ေသာ စည္ပင္ တို႔က မထင္ရင္ မထင္သလို ဆိုင္ခင္း ပစၥည္း ပစၥယ မ်ား ကိုပါ သိမ္းသြား တတ္ၾကပါေသးသည္။

”ေအာ္ အဲ့လို ဆိုေတာ့လည္း ႐ံုး မွာ သြားျပန္ေရြး ရတာေပါ့၊ ငိုျပတတ္ရ တာေပါ့ေလ။ ဒီ အေနအထား ေရာက္ေန မွေတာ့”ဟု ေစ်းသည္ အေဒၚႀကီး၏ ေျပာ စကားက ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေပၚ ေစ်းေရာက္ ကရင္ အဖြားအိုႀကီးကို သတိရေစသည္ ။မၿငိမ္သက္ေသာ နယ္ ေျမ အေျခအေနေၾကာင့္ ေနရပ္ကို စြန္႔ ခြာျပီး ထြက္ေျပးခဲ့ရသူ ကရင္ အဖြား အိုႀကီးသည္ မဲေဆာက္ေစ်း ထဲတြင္ ယေန႔ အထိ ေစ်းေရာင္း ေနေသးလား မသိ။ သူ႕ေျပာစကား ကိုေတာ့ အားလံုး က လက္ခံႏိုင္မည္ ထင္သည္။

”ဟိုမွာ အားလံုး ေၾကာက္ရတယ္ ရဲ၊ စစ္တပ္နဲ႔ သူပုန္ အားလံုးက မထင္ ရင္ မထင္သလိုပဲ ဒီမွာေနရတာ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ ေစ်းေကာက္ ေတာ့ေပးရ တာေပါ့။ ဒါေပ မဲ့ ေစ်းေကာက္ ေပးထား တဲ့အတြက္ ဘယ္သူမွ ဘာမွ မေႏွာင့္ယွက္ ေတာ့ဘူး။ ယပ္ခတ္ၿပီး ေစ်းေရာင္းစား လို႔ရတယ္၊ ေခါင္းျပားေအာင္ အိပ္လို႔ရ တယ္”

(၄)

မီးမွိန္မွိန္ ထြန္းထားေသာ ေလွ ကား အဆံုးတြင္ ပိတ္ခတ္ ထားေသာ ေသာ့ခေလာက္က သူ႕ကို သူစိမ္းဆန္ လြန္းေနသည္။ ပံုမွန္ ဆိုလွ်င္ တံခါးကို ပိတ္႐ံုသာ ပိတ္ထား ၿပီး တံခါးေခါက္ လိုက္သည္ႏွင့္ ပြင့္လာ တတ္သည့္ တံ ခါးက ဒီညေတာ့ ဖြင့္မည္ မဟုတ္ေတာ့။ အလိုက္တသိႏွင့္ပင္ သူေအာက္ သို႔ျပန္ ဆင္းလာခဲ့သည္။ ႏႈတ္ကလည္း မေက် မနပ္ႏွင့္ ေရရြတ္လိုက္သည္ ။

”ေသာက္စီမံခ်က္”

ရန္ကုန္ျမိဳ႕တြင္ အထူးသျဖင့္ downtown ေခၚ ၿမိဳ႕လယ္ ဧရိယာမ်ား တြင္ မာဆတ္အႏွိပ္ခန္း ေကတီဗီ မ်ား က လက္ၫိွဳးထိုး မလြဲဆိုလွ်င္ လြန္အံ့ မခန္း၊ တိုးတက္ လာေသာ ၿမိဳ႕ျပစနစ္ အရ လိုအပ္ခ်က္ တစ္ခု သဖြယ္ ျဖစ္လာ ေသာေၾကာင့္လည္း ဖြံ႕ထြား လာသည့္ ေစ်းကြက္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ၾကည့္ေလရာတြင္ အစီစီ အရီရီ။ တခ်ိဳ႕ က ေျပာင္ေျပာင္ တင္းတင္း၊ တခ်ိဳ႕က ခိုးေၾကာင္ ခိုးဝွက္ ။မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစ၊ သူတို႔အားလံုး တရားမဝင္ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရထားသျဖင့္သာ ဖြင့္ရဲၾကျခင္းျဖစ္ မည္။ ထို႔ အတြက္ ေပးရေသာ လိုင္းေၾကးေခၚ ေခၚ၊ ေဘာ္ဒါေၾကး ေခၚေခၚ ေၾကးမ်ား သည္ တိုင္းျပည္၏ ဘ႑ာေငြ စာရင္းထဲ ဝင္မည္ မဟုတ္သည္ ကားေသခ်ာသည္။

မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစ ဤေစ်းကြက္ သည္ မက္ေလာက္စရာ ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ဖြင့္ခြင့္ရမည္ ဆိုလွ်င္ မည္သူ႔ကို မည္ကဲ့သို႔ ေပးရသည္ ဆိုေစ ဖြင့္ၾကေပ လိမ့္မည္။ ဖြင့္လည္း ဖြင္ေန ၾကပါသည္။ အလုပ္လည္း ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ သို႔ ေသာ္ …..

စီမံခ်က္ ဟူေသာ စကားလံုးကို တခ်ိဳ႕ဆိုင္ေတြက စိတ္နာေနလိမ့္မည္ ရြံရွာေနလိမ့္မည္။ အဆံုးစြန္ ေၾကာက္ ရြံေနလိမ့္မည္။ စီမံခ်က္ ဆိုပါက လိုင္း ေၾကး ေပးေပး၊ မေပးေပး သူတို႔ ဖမ္းလို႔ ရေသာဆိုင္ တို႔ကို ရဲက ဝင္ဖမ္းသည္။ ပစၥည္း သိမ္းသည္။ ေကာင္မေလးေတြ စခန္းကို ဖမ္းေခၚသြားသည္။ ေနာက္ တစ္ခါ ထပ္စဖို႔ အတြက္ အေတာ္ ခက္ခဲ ေသာ အေျခအေနႏွင့္ ရင္ဆိုင္ ရမည္မို႔ စီမံခ်က္ ကို တခ်ိဳ႕က ေၾကာက္သည္။

သို႔ေသာ္ စီမံခ်က္ ေခါင္းစဥ္ေအာက္ မေရာက္ေသာ မာဆတ္ အႏွိပ္ခန္း၊ ေကတီဗီတို႕လည္း ရွိပါသည္။ ထိုသူ တို႔အတြက္ သူတို႔၏ စီးပြားေရး သည္ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရနယ္ ေျမ။ မည္သူမွ် ဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္ခြင့္ မရွိ။ အလြန္တရာ ခက္ခဲခဲ့ေသာ အခ်ိန္ ေတြ မွာပင္ သူတို႔ ပန္းပန္မပ်က္။

”တခ်ဳိ႕ဆို ၂ဝဝ၇ တုန္းက အေျခ အေနမ်ိဳး မွာေတာင္ အဖြင့္မပ်က္ဘူး။ အေစာင့္အေရွာက္ တခ်ိဳ႕ေတာင္ ရ ေသးတယ္”ဟူေသာ မာဆတ္ ဆိုင္ရွင္ တစ္ဦး၏ စကားက စည္းမ်ဥ္း ကိုမည္သူ ကထုတ္ၿပီး မည္သူက လိုက္နာရမည္။ မည္သည့္ အေျခအေနမ်ိဳး ဆိုလွ်င္ စည္းမ်ဥ္းကို လိုက္နာရၿပီး မည္သည့္ အခ်ိန္ တြင္ ခ်ိဳးေဖာက္ မႈျဖင့္ ျပစ္ ဒဏ္ ခ်ခံရ မည္ကိုထင္ထင္ရွားရွားခံစားသိေစသည္။

(၅)

ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ စီးကရက္၊ ဘီယာ ႏွင့္ အရက္မ်ိဳးစံု တို႔ကို တင္သြင္း ခြင့္မျပဳ ေတာ့သည့္ ေမွာင္ခို တားဆီးမႈ တစ္ႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မည့္ အခ်ိန္အထိ စူပါမား ကက္ႀကီးမ်ား အပါ အဝင္ေစ်းဆိုင္ႀကီး မ်ားတြင္ ၄င္းတို႔က အခန္႔သား ေနရာ ယူလ်က္ ရွိေနၿမဲ။ အေကာက္ခြန္မဲ့ ေမွာင္ခိုပစၥည္းမ်ားကို မိုဘိုင္း အဖြဲ႔ျဖင့္ တားဆီး ဖမ္းဆီးေန သည္လည္း ဆို ေသး၊ လံုးဝ တင္သြင္းခြင့္မရသည့္ ႏိုင္ငံ ျခားျဖစ္ စီးကရက္၊ ဘီယာႏွင့္ အရက္ မ်ိဳးစံုတို႔ စူပါမားကက္ မ်ားေပၚက မဆင္း ေသးသည္က အံၾသစရာ မ်ားျဖစ္ေနသ လားမသိ။

ဝယ္သူရွိရင္ ေရာင္းသူ ရွိသည္ဟူ ေသာ ေဘာဂေဗဒ သေဘာအရ ဤ ပစၥည္း တို႔၏ ေစ်းကြက္က အၿပီးတိုင္ ေပ်ာက္သြားစရာမရွိ။

”ဒါေတြ မရွိရင္ က်ဳပ္တို႔က ဘာေတြ ေသာက္ရမွာလဲ။ စီးပြား/ ကူးသန္း ဝန္ႀကီးေတာင္ အရက္ အတုေသာက္ လို႔ ေဖာေနတယ္ ဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ က ျပည္တြင္း က ေစ်းေပါေပါ အရည္အေသြး မမီတဲ့ အရက္ ေသာက္ၿပီး ေဖာရမွာ လား” ဟုေမးလာေသာ လမ္းမေတာ္ ၿမိဳ႕နယ္ေန ကိုေဌး၏ အေမးစကား က ေစ်းကြက္ သေဘာအရ ဤေစ်းကြက္ မည္သို႔မွ် မေပ်ာက္ႏိုင္သည္ကို ေရး ေရးျမင္ေစမ ည္ဟု ထင္ပါသည္။

ထိုကဲ့သို႔ တားျမစ္သည့္ စည္းမ်ဥ္း တို႔ ရွိေနသည့္တိုင္ အသက္ဝင္ေအာင္ မည္မွ် စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ ပါသနည္း ေပၚ တင္ႀကီးေတြ႔ေန ရေသာ ပစၥည္း မ်ားမွာ မည္သူ႔ ထံက လာ သနည္း။ မည္သည့္ လမ္းေၾကာင္းက ဝင္လာသနည္း။ စသည့္ မီးခိုးၾကြက္ေလွ်ာက္ ေမးခြန္းမ်ား သာ အမွန္ အစြမ္းထက္ခဲ့ပါက ကိုေဌး တို႔ မည္မွ်ေပါက္ကြဲ ခံစားရ မည္နည္း။

ထိုပစၥည္း မ်ားသည္ ႀကီးရင္လြတ္ သည္ဟူေသာ ဥပေဒ သေဘာအရ ကားစီးလံုး တိုက္ျဖင့္ ဝင္လာခဲ့ေလသ လား။ ေလယာဥ္ျဖင့္ပင္ ဝင္လာသ ေလာ။ American Ganster ဆိုေသာ ဇာတ္ကားမွ သ႐ုပ္ေဆာင္ ဒန္ဇယ္ ဝါရွင္တန္ ၏ ဘိန္းသြင္း လမ္းေၾကာင္း ကို သတိရစရာေကာင္းသည္။

ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ စီးကရက္ ၊ ဘီယာ ႏွင့္ အရက္မ်ိဳးစံု တို႔ကို တင္သြင္း ခြင့္မျပဳ ေတာ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္ျပည္ေတာ့မည္။ သြင္းၿမဲ၊ ဝင္ၿမဲ၊ ေရာင္းၿမဲ၊ သို႔ရာတြင္ ေမွာင္ခိုအငယ္ စား တို႔ေတာ့ ဖမ္းဆီးရမိ ေနပါၿပီ။

ေမွာင္ခိုအၾကီးစားတို႔ကိုမူ အခု ဖမ္းမည္။ ေတာ္ၾကာဖမ္းမည္။ ဖမ္း ခ်င္မွလည္း ဖမ္းပါလိမ့္မည္။

(၆)

”ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလိမ္ခံ ရလို႔ပါ။ ေငြက်ပ္ ရွစ္ေသာင္းက ေငြထုပ္ထဲမွာ မပါလာေတာ့ဘူး။ အဲဒါကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ လာ တိုင္တာပါ”ဟု အသက္ ၂၇ ႏွစ္ အရြယ္ လူရြယ္ တစ္ဦး က ၿမိဳ႕ထဲစခန္း တစ္ခုတြင္ တိုင္တန္းခဲ့သည္။

စီးပြားေရး ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး ျဖစ္ေသာ ရန္ကုန္၏ ၿမိဳ႕လယ္ေနရာ ေန႔ခင္း ေၾကာင္ေတာင္ အခ်ိန္တြင္ အလိမ္ခံ လိုက္ရမႈ က ႐ိုး႐ိုးအမႈေတာ့ မဟုတ္။ ႏိုင္ ငံျခား ေဒၚ လာႏွင့္ ျမန္မာေငြကို လဲလွယ္ရင္း ျမန္မာေငြပါ သြားသည့္ အမႈ။ တစ္ဦး ႏႈန္းမဟုတ္ အနည္းဆံုး လူေပါင္း ဆယ္ ခ်ီ၍ မ်က္လွည့္ျပ သလို အလိမ္ခံေနၾက ရ၍ ၿပီး ၿပီးေရာ ေနခဲ့သူရွိသလို၊ မခံႏိုင္ ၍ ရဲတိုင္သူ တို႔က ရွိေနသည္။

”ကြၽန္ေတာ္က သြားေျပာေတာ့ စခန္းမွဴး ကိုယ္တိုင္ အလိမ္ခံရတဲ့ ပိုက္ ဆံ စိုက္ထုတ္ေပးတယ္”ဟု အထက္ပါ လူရြယ္က ေျပာသည္။

ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ႏွင့္ ၿမိဳ႕လယ္ တစ္ဝိုက္ ထိုသို႔လုပ္စားေနသူတို႔ကို ရဲ က မျမင္၍လား သို႔တည္းမဟုတ္…။
(၇)
—————————–
(၈)
—————————–
—————————–
—————————–
—————————–

ေခတ္မီ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး စည္းကမ္းျပည့္ဝ ေသာ ဒီမိုကေရစီ စနစ္သို႔ ဦးတည္ခ်ီ တက္ေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကာလ ရွည္ၾကာ အသားက်ခဲ့မႈ မ်ားကို ခြာခ် ႏိုင္ရမည္။ အသြင္ သစ္ အျမင္သစ္ ျမန္မာကို တည္ေဆာက္ေရး အတြက္ အမွန္တကယ္ တရား မွ်တေသာ စည္း မ်ဥ္းမ်ား ရွိရမည္။ ထို တရားမွ်တေသာ စည္းမ်ဥ္း မ်ားကို လိုက္နာေရး မွာ ျပည္ သူအတြက္ ဝန္ထုပ္ ဝန္ပိုး ျဖစ္မေနဖို႔ လည္းလိုသည္။ ယင္းစည္းမ်ဥ္း မ်ားမွ လြတ္ကင္း ခြင့္ရ အခြင့္ထူးခံ မ်ားရွိမေန ေစရန္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရမည္။ ယင္းစည္း မ်ဥ္းမ်ား ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရ မည့္ ဝန္ထမ္းမ်ား အဂတိတရား ကင္း ရွင္းရမည္ကိုမူ အထူးေျပာေနစရာ မလို။

ဤေနရာ အေရာက္တြင္ တကၠ သိုလ္ ေက်ာင္းသားဘဝ အေဆာင္ေရွ႕ တြင္ ညဥ့္နက္ သန္းေခါင္ ဂစ္တာတီး ေနသျဖင့္ ေမွာင္ရိပ္ခို မႈျဖင့္ အဆြဲခံရဖူး သူ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ၏ ေပါက္ ကြဲသံကို ျပန္ၾကားေယာင္လာပါသည္။

”ေသေသခ်ာခ်ာ ထုတ္ျပန္ထားရင္ မွ်မွ်တတ ျပ႒ာန္းထားရင္ ငါတို႔မလိုက္ နာႏိုင္စရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိဘူး။ အခုက ေသာက္တလြဲ ႀကီး ကို ခ်ီးပဲ လိုက္နာ စရာလား”

မတရား၊ မမွ်တေသာ ဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို မလိုက္နာျခင္းသည္ အျပစ္ျဖစ္ေနပါသလား။

ေက်ာ္ရဲလင္း

Popular Myanmar News Journal