ေလာကဓံေခါင္းေလာင္းသံႏွင့္ ပလက္ေဖာင္းေပၚက ႏွလံုးလွစာသင္ေက်ာင္း

ည ၇ နာရီေက်ာ္ ..။ ေန႔အလင္း ေရာင္ကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး လမ္းမႀကီးေဘးရိွ ဆုိင္အခ်ဳိ႕ ပိတ္သိမ္းေနျပီျဖစ္သည္။ ဆုိင္ကယ္မ်ား ဥဒဟိုသြားလာေန သည့္ မႏၲ ေလးၿမိဳ႕ ၇၈ လမ္းမႀကီးေဘး၊၃၁ ႏွင့္၃၂ လမ္း ၾကားရွိ ကေလးကစား စရာအေရာင္းဆုိင္ Fantasy World ေဘးကပ္ လ်က္ပိတ္ထားသည့္ ဆိုင္ေရွ႕ ပလက္ ေဖာင္းေပၚရွိ လမ္းေ ဘးမီးေရာင္ေအာက္၊ ျမက္ ဖ်ာႏွစ္ ခ်ပ္ခင္း၍ ကေလး ၁၃ ဦး ခန္႔ ဗလာစာအုပ္မ်ားကို ဖြင့္ဖတ္ေနသည္။

အသက္ ၆ ႏွစ္မွ ၁၄ ႏွစ္ၾကားရိွ ကေလးမ်ား မုိးတစ္ေဖ်ာက္ေ ဖ်ာက္ က်ေန သည့္ၾကားမွာပင္ ထိုေနရာကို စြန္႔ခြာမ သြားဘဲ စာအုပ္ေပၚတြင္ အာ႐ုံ စုိက္ေန ၾကသည္။ အရြယ္စံု ကေလးငယ္ ၁၃ ဦးၾကား တြင္ ဆံပင္အရွည္ႏွင့္ အသက္ ၄ဝ ခန္႔ရိွ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ကေလးတစ္ဦးခ်င္းစီသို႔ လွည့္၍ စာျပကာ အလုပ္႐ႈပ္ေနသည္။ေက်ာက္သင္ပုန္းမရိွ၊ စာေရးခံုတစ္ လံုးမွ မရိွ။ ကေလးအခ်ဳိ႕က ပိတ္သိမ္းၿပီး ဆုိင္ေရွ႕ေလွ ကားကုိ စာေရးခံုအျဖစ္အ သံုးျပဳကာ သင္႐ိုးစာအုပ္ေပၚမွ စာအခ်ဳိ႕ ကုိ ဗလာစာအုပ္ထဲသုိ႔ ကူးေရးေနသည္။

ဆံပင္အရွည္ျဖင့္ ပုဂၢိဳလ္က ထုိင္ေန ရာမွထကာ ကိုထြန္းလြင္ပါဟု သူကိုယ္ သူ မိတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ”ဒါက က်ဴရွင္သင္ ေပးေနတာ ပါ။ ေငြေၾကးမယူဘဲ အခမဲ့ပါ” ဟု ¤င္းက ရွင္းျပသည္။ ေငြေၾကး တတ္ႏုိင္သူက ဆရာ၊ ဆရာမကို အိမ္ေခၚကာ အဲယားကြန္းႏွင့္ ဆိုဖာဆက္တီခံုေပၚ၌ ထိုင္ခုိင္းကာ မိမိတို႔၏ ကေလးကုိ စာသင္ေပးေနၾက သည့္အခ်ိန္၊ အမိုး၊ အကာ၊ အခင္း လံုၿခံဳ စြာျဖင့္ ကေလးငယ္တုိ႔ကို ေႏြးေထြး စြာထား၍ မီးအလင္းေရာင္ျဖင့္ စာသင္ ခံုေပၚတြင္ သီးသန္႔ က်ဴရွင္သင္ေနၾက သည့္အခ်ိန္တြင္ ထိုပ လက္ေဖာင္း ေပၚမွ က်ဴရွင္ဝုိင္းက ျမန္မာျပည္ေပၚတြင္ တစ္ ခုတည္းသာ ရိွလိမ့္မည္ဟု ထင္ေၾကာင္း ကိုထြန္းလြင္က ဆုိသည္။

ထုိလမ္းေဘးစာသင္ဝိုင္းေလးက ည ၇ နာရီမွစကာ ည ၉ နာရီ ခဲြအထိ ေန႔စဥ္ပိတ္ရက္မရိွ ဖြင့္သည္။ ၎ က်ဴရွင္အား ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ကတည္းက စတင္ ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ယခုႏွစ္ တြင္ ငါးႏွစ္သက္ တမ္းသို႔ ေရာက္ရိွၿပီ။ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၅ ႏွစ္ကတည္းက မံုရြာနယ္မွ မႏၲေလးသုိ႔ ေက်ာင္းတက္ရန္ လာေရာက္ခဲ့သူ ကိုထြန္းလြင္က အေျခ အေန အေၾကာင္းေၾကာင္းတုိ႔ေၾကာင့္ မႏၲေလး၌ပင္ ဆက္လက္ေနထုိင္ေနၿပီး ၎၏ အလုပ္ရွင္ခန္႔ထားေပးမႈျဖင့္ စာသင္ျပမႈကုိ ဝုိင္းကူေနျခင္းျဖစ္သည္။

”ပင္မ အလုပ္က ဒီေနရာမွာ ဆိုင္ ကယ္ အအပ္ခံတဲ့အလုပ္ကို လုပ္တဲ့ အ လုပ္သမားေပါ့။ အခုေတာ့ ကေလးေတြ ကို စာသင္ေပးရတဲ့အလုပ္ကိုပါ တဲြလုပ္ေနရတယ္” ဟု ၎က ေျပာသည္။ စာသင္ဝိုင္းကေလး၏ ဦးတည္မႈက အေျခအေနမဲ့ လူတန္းစားတစ္ရပ္၏ သားသမီးမ်ား၊ အစိုးရအေျခခံပညာ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ တက္ေရာက္ေနသူ တုိ႔ ႏွင့္ ေလလြင့္ကေလးတုိ႔ျဖစ္သည္။

”ဟိုမွာ ကြၽန္ေတာ့္ဆရာလာၿပီ။ အျပည့္အစံုသိခ်င္ရင္ေတာ့ ဆရာ့ကို သာ ေမးေတာ့ဗ်ာ” ဟု ကိုထြန္းလြင္က စာသင္ျခင္းအလုပ္ဘက္သို႔လွည့္၍ စကား ျဖတ္လိုက္ သည္။ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ႏွင့္ အားကစား ေဘာင္းဘီရွည္ ဝတ္ဆင္ထားသည့္ အသက္ ၅ဝ ခန္႔ရွိ ခပ္ဝဝလူတစ္ဦး စာ သင္ေနသည့္ေနရာသုိ႔ ဝင္ထုိင္လိုက္ခ်ိန္ တြင္ ကိုထြန္း လြင္က မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ဦးစိန္ဝင္း၏ အလုပ္အကိုင္က ပညာေရးဝန္ထမ္းမဟုတ္သည့္ အစိုးရဝန္ ထမ္းတစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူ၏ က်ဴရွင္ဝိုင္းေလးဖြင့္လွစ္မႈ စတင္ခဲ့ပံုကို ဆုတံဆိပ္ တစ္ခုထုတ္၍ စကားစတင္လိုက္သည္။

”ဒါက ၂ဝ၁၁-၂ဝ၁၂ ပညာသင္ ႏွစ္မွာ ကြၽန္ေတာ့္စာသင္ဝုိင္းမွာ တက္ ေနတဲ့ ကေလးေလးရခဲ့တဲ့ ပညာရည္ခြၽန္ ဆု တံဆိပ္ပဲဗ်” ဟု ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ထဲ တြင္ ထည့္သိမ္း ထားသည့္ ဆုတံဆိပ္ကုိ ထုတ္ျပၿပီး မႏၲေလးသား ဦးစိန္ဝင္းက စကားဆုိသည္။ ”ဒီကေလးက သိပ္ေတာ္တာပဲ။ ဒီ ဆုတံဆိပ္ တစ္ခုတည္း မဟုတ္ေသးဘူး ေနာ္။ ၂ဝ၁ဝ-၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္တုန္းကလည္း တတိယတန္းမွာ ပညာရည္ခြၽန္ ဒုတိယဆုရခဲ့ေသးတယ္ဗ်” ဟု ၎က ဆက္ေျပာျပသည္။ ဦးစိန္ဝင္းက ၎ ၾကြားလံုးထုတ္ေနေသာ ဆုရရွိသူေမာင္မ်ဳိးမင္းေအာင္ မွာေသြးလြန္တုပ္ေကြးလကၡဏာျဖင့္ ဖ်ားနာေန၍ ထိုေန႔ က်ဴရွင္သုိ႔ မလာႏုိင္ခဲ့။

”ကြၽန္ေတာ့္မွာ စာသင္ေပးရတဲ့ အျပင္ သူတုိ႔အခက္အခဲရိွရင္လည္း ကူ ညီေပးရတယ္ေလ။ ကြၽန္ေတာ္ တတ္ႏုိင္ သေလာက္ကို လုပ္သြားမွာ” ဟု ဦးစိန္ ဝင္းက ဆက္ေျပာ သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ဝန္းက်င္ က မႏၲေလးးဘူတာႀကီးတစ္ဝိုက္ ၃၅ လမ္းေပၚတြင္ ကေလးငယ္မ်ား ေတာင္း ရမ္းေနမႈကုိ ၎က ျမင္ေတြ႕ၿပီး ေနာက္ ပိုင္း ၎ကေ လးတုိ႔ကို စာသင္ေပးလို သည့္ စိတ္ စတင္ကိန္းေအာင္းခဲ့သည္ဟု ဦးစိန္ဝင္းက က်ဴရွင္ျဖစ္ေပၚလာပံုအစကို ေျပာျပသည္။

”ဒါနဲ႔ စျဖစ္လာတယ္။ စစခ်င္း ေနရာဘယ္ရိွပါ့မလဲ။ ကေလးေတြက သင္ခ်င္တာေတာင္ မိဘကလည္း လႊတ္မွကုိး။ ဒါနဲ႔ ေနရာရွာေတာ့ ဘူတာႀကီး အနီး Fantasy World ပိုင္ရွင္က သူတုိ႔ဆုိင္ေရွ႕မွာလာ ဖြင့္လို႔ရတယ္လို႔ ေနရာေလးေပးလို႔ ဒီေနရာမွာ စလုပ္ျဖစ္တာ” ဟု ဦးစိန္ဝင္းက ဆုိသည္။ အလွဴမခံ၊ အကူအညီမေ တာင္း ေစတနာ ရွင္အခ်ဳိ႕၏ ေထာက္ပံ့မႈအခ်ဳိ႕ႏွင့္ သာ ရပ္တည္ေနၿပီး ၎က်ဴရွင္ေက်ာင္း တက္ေနရင္း ၁ဝ တန္းအထိ ေရာက္သြားသည့္ ေက်ာင္းသားပင္ ရိွသည္ ။
၎က်ဴရွင္ဝုိင္းတြင္ တက္ေရာက္ ေနသူ ကိုးတန္းေက်ာင္း သား ေမာင္ေက်ာ္သီဟက ”ငါးတန္းထဲက စတက္ေနတာ။

အေဖက လက္သမား၊ အေမ က ေစ်း ေရာင္းေ နတယ္။ ေက်ာင္းက သင္ေပးတာ ကို ျပန္ေလ့လာရင္း ဒီက ဆရာေတြ သင္ေပး၊ ေလ့က်င့္ေပး တာကို သင္ယူေန ပါတယ္။ ဒီမွာ ေန႔တုိင္း လာတက္ ပါတယ္။ က်ဴရွင္မ ယူႏုိင္တဲ့ သားတုိ႔ကုိ သင္ေပးတာ ကို ေက်းဇူးတင္ေနပါတယ္” ဟု ေျပာ သည္။အေျခအေနမဲ့ ကေလးမိဘအခ်ဳိ႕မွာ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းမ်ား သုိ႔ သား၊ သမီးမ်ားကုိ မျဖစ္ မေန ပို႔ၾကေသာ္လည္း က်ဴရွင္ကိုမူ လံုးဝမထားႏိုင္ၾကသလို ေက်ာင္းဆင္းလာပါက ေရသန္႔ဘူးခြံ ေကာက္ခုိင္းျခင္း၊ ပိုက္ဆံေတာင္းျခင္း တုိ႔ကိုလည္း ထပ္မံလုပ္ခုိင္း သည့္ အတြက္ စာက်က္ခ်ိန္မရိွၾကေၾကာင္း ထို႔အတြက္ ေက်ာင္းတြင္ စာမလိုက္ႏိုင္ကာ စာသင္ ခန္းထဲမွ အခ်ိန္မတန္ဘဲ ထြက္ခြာသြား ခဲ့ၾကသည္ဟု ဦးစိန္ဝင္းကေျပာသည္။

၎က ”မိဘေတြကို နားခ်ရတာ ေပါ့။ မင္းတုိ႔ သားသမီးေတြကုိ မင္းတုိ႔လုိ မျဖစ္ေစနဲ႔။ ဒီေလာက္ေတာ့ အခ်ိန္ေပး ၾကပါဆုိၿပီးေတာ့ပါ။ လိုက္နာတဲ့ သူလည္း ရိွသလို မရိွတဲ့ သူေတြကလည္း အမ်ား သား” ဟု ေျပာသည္။ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန၏ ပညာေရး က႑ေလ့လာ သံုးသပ္ေရး လုပ္ငန္း အဆင့္ (၁)၏ အစီရင္ခံစာ၌ မူလတန္း အဆင့္ အသား တင္ေက်ာင္းေနႏႈန္း မွာ ၂ဝဝ၉-၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္တြင္ တစ္ႏုိင္ငံလံုး၌ ၈၇ ဒသမ ၃၄ ရာခုိင္ႏႈန္းရိွၿပီး ေက်ာင္း ထြက္ႏႈန္းမွာ ၁ဝ ဒသမ ၇၂ ရာခုိင္ႏႈန္းရိွ ေၾကာင္း မူလတန္း အဆင့္တြင္ ေက်ာင္း သား၊ ေက်ာင္းသူ သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ စာသင္ ခန္းမွ စြန္႔ခြာသြားသည္ဟု ေဖာ္ျပထား သည္။

ျမန္မာ့ပညာေရးက႑မွ ပညာရွင္ ေဒါက္တာခင္ေဇာ္က ”ဆင္းရဲလို႔ ဆိုတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ ပညာမသင္ရဘူးဆုိတာ ကို အစိုးရကသာ ဦးေဆာင္ေျဖရွင္းရ မယ္” ဟု မွတ္ ခ်က္ျပဳသည္။ ေက်ာင္းသား သိန္းေက်ာ္ထြက္ေန သည့္ကာလ၌ ေက်ာင္းသား ၁ဝ ဦး ေက်ာ္မထြက္သြားေစရန္ တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္ ကာကြယ္ေနသူတုိ႔ကို ပညာေရး ကတြင္ မ်ားစြာအလိုရိွေနေၾကာင္း ၎က ဆက္ ေျပာသည္။

ဦးစိန္ဝင္းက ” အခုေတာ့ ကြၽန္ ေတာ့္ စာသင္ဝိုင္းကုိ အားရေနၿပီဗ်။ ခုဆုိ ကြၽန္ေတာ့္စာသင္ဝုိင္းမွာ လာကူေနတဲ့သူ ေတြရိွေနၿပီ။ ၉ တန္း၊ ၁ဝ တန္းကေလး ေတြ လည္းရိွေ တာ့ သူတုိ႔အတြက္ စိတ္ပူ ေနရတာ။ ခုေတာ့ ေအးသြားၿပီ” ဟု ေျပာ သည္။ စက္တင္ဘာလဆန္းမွ စကာ မဟာ ဝိဇၨာတန္း တက္ေနသူ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ျဖစ္သည့္ မႏွင္းဆီႏွင့္အဂၤ လိပ္စကားေျပာ သင္တန္း ဖြင့္ထားသည့္ ဆရာတစ္ဦးတို႔ က ေစတနာျဖင့္ လာဝုိင္းကူေပးေနသည္။ေစတနာျဖစ္ စာသင္ဝိုင္းေလး ဆက္လက္ရွင္ သန္ေရး အတြက္ ဦးစိန္ဝင္း တစ္ေယာက္ သူ၏အလုပ္ဌာနကို ေဖာ္ျပ ရန္ျငင္းဆန္သည္။ လူတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ စာသင္ဝိုင္းကေလး တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ တိုးတက္လာဖို႔ ထက္ ေပ်ာက္ ကြယ္သြား မည္ကို စိုးရိမ္၍ျဖစ္သည္။

ပကာသနမပါ၊ အနွစ္ခ်ည္းသက္ သက္သာျဖစ္သည့္ ထိုစာသင္ဝိုင္းကေလး အမည္ကိုေတာ့ ”ပလက္ေဖာင္းေပၚက စာပ်ဳိး ခင္း၊ ေလး စားပါသည္ ဦးစိန္ဝင္းလို႔ အမည္ေပးထားတယ္” ဟု အၿပံဳးျဖင့္ မႏွင္းဆီက ဆိုသည္။

မင္းသုေအာင္
Popular Myanmar News Journal