လက္နက္ကိုင္ေတြရဲ႕ျပႆနာ ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားနက္႐ိႈင္းလဲ

ခုတစ္ေလာ ႏိုင္ငံေရး အသုိင္းအ၀ိုင္းမွာ ေျပာဆုိမႈ အမ်ားဆံုးကေတာ့ ဖဲြ႕စည္းပံု ျပင္ဆင္ေရးကိစၥ
ၿပီးရင္ ဖက္ဒရယ္တပ္မေတာ္ဆိုတဲ့ ကိစၥပါ။

အစိုးရဘက္ကေတာ့ ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္လို႔ သံုးႏႈန္းပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ပြားေနတဲ့
ျပႆနာအရပ္ရပ္ေျဖရွင္းမယ္ဆုိရင္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖဲြ႕ေတြရဲ႕ ျပႆနာကိုလည္း ခ်န္ထားလို႔
မရပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ တကယ့္တကယ္ ဒီျပႆနာအေၾကာင္း ေျပာဆိုေနၾကတဲ့သူ တစ္ခ်ဳိ႕ကိုယ္တုိင္ ဒီျပႆနာ
ဘယ္ေလာက္ႀကီးတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ နက္႐ိႈင္းတယ္ ျပည့္ျပည့္၀၀ မသိၾကပါဘူး။

အခု ဒီအေၾကာင္း ေဆြးေႏြး တင္ျပသြားပါ့မယ္။ တပ္မေတာ္ လက္ရွိ တပ္မေတာ္ကို အစိုးရ စစ္တပ္
လို႔ ေခၚရတာေတာင္ ခပ္ခက္ခက္ပါ။ အေၾကာင္းကေတာ့ အစိုးရအဖဲြ႕ လက္ေအာက္မွာ ရွိမေနလို႔ပါ။

တပ္မေတာ္ သမိုင္းေၾကာင္းကို ခပ္တိုတို ျပန္ေျပာရရင္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ ႏွစ္ေတြမွာ ကဲြထြက္မႈ
မ်ဳိးစံုျဖစ္ပြားခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း ျပန္လည္ စုဖဲြ႕ထားတဲ့ တပ္မေတာ္ကေတာ့ ႀကီးႀကီးမားမား
ကဲြထြက္တာမ်ဳိး ျဖစ္ေပၚတာ မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး။

အာဏာရွင္ေတြ လက္ေအာက္မွာ ဂိုဏ္းဂဏေၾကာင့္ အုပ္စုလိုက္ ျဖဳတ္တာ၊ ထုတ္တာ၊ ဖမ္းဆီး
ေထာင္ခ်တာမ်ဳိးေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ ႀကီးမားတဲ့ ပုန္ကန္မႈမ်ဳိးေတြလည္း မၾကံဳခဲ့ရပါဘူး။

ဒီကေန႔အခ်ိန္ထိ တပ္မေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာဆိုေ၀ဖန္စရာ ျပႆနာ ႀကီးႀကီးမားမားရွိေနတဲ့
တိုင္ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္မီ၊ အမိန္႔နာခံတဲ့ စစ္တပ္ဖဲြ႕ျဖစ္ေနေသး တာကေတာ့ ျငင္းလို႔မရပါဘူး။

ဒါက တပ္မေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ပါ။ ဆိုးတဲ့အခ်က္ကေတာ့ တပ္မေတာ္ဟာ
ရာစုႏွစ္တစ္၀က္ေက်ာ္အထိ အာဏာရွင္ေတြ လက္ထဲ က်ေရာက္ခဲ့တာပါ။ တပ္မေတာ္ကို
လက္ကိုင္တုတ္လုပ္ၿပီး တုိင္းျပည္ကို ထင္သလို စီမံခန္႔ခြဲခဲ့ၾကလို႔ တိုင္းျပည္လည္း ဆင္းရဲတြင္း
ထဲေရာက္၊ ဂုဏ္သိကၡာေတြလည္း က်ဆင္း၊ ကမၻာ့အလယ္မွာလည္း မ်က္ႏွာ ငယ္ခဲ့ရတာပါ။

ဒါေပမဲ့ လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ တိုင္းျပည္ကို အေျပာင္းအလဲ
လုပ္စျပဳလာပါၿပီ။ ႏိုင္ငံေရးကို ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ ၀င္စြက္ေနတာကေန နည္းနည္းေနာက္ဆုတ္
ေပးလိုက္ပါၿပီ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ စည္း႐ံုးႏုိင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေနာက္ ေမွ်ာ္မွန္းလို႔
ရတဲ့ ကာလတစ္ခု အတြင္း တပ္မေတာ္ဟာ ႏုိင္ငံတကာ တပ္မေတာ္ေတြလို ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္
တပ္မေတာ္တစ္ရပ္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။

ဆိုလိုရင္းကေတာ့ တပ္မေတာ္ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ျဖစ္ေရး ကိစၥဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ စည္း႐ံုးႏုိင္မႈ
နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေျပလည္မႈရေရးအေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ အားလံုးဖ်က္ၿပီး အားလံုးအသစ္ျပန္
တည္ေဆာက္ဆိုတာမ်ဳိး လံုး၀မလိုအပ္ပါဘူး။

လက္နက္ကိုင္အင္အား လက္ရွိ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ သူ႔ရဲ႕ အင္အားကို လွ်ဳိ႕၀ွက္ထားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ခန္႔မွန္းမႈေတြအရကေတာ့ အင္အား ေလးသိန္းနဲ႔ ငါးသိန္းၾကားလို႔ မွန္းၾကပါတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့
တိုင္းျပည္တစ္ျပည္အတြက္ အလြန္မ်ားတဲ့ အင္အားပါ။

ေနာက္ပိုင္း တပ္မေတာ္ရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အုပ္စုေတြကို အသြင္
ေျပာင္းထားတဲ့ နယ္ျခား ေစာင့္တပ္ဖဲြ႕ ရွစ္ဖဲြ႕နဲ႔ ျပည္သူ႔စစ္တပ္ဖဲြ႕ ၁၇ ဖဲြ႕လည္း ရွိလာပါတယ္။ ခုဆို
နယ္ျခားေစာင့္တပ္ တပ္ရင္းေပါင္း ၂၃ ရင္း ရွိေနပါၿပီ။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖဲြ႕ေတြပါ။ စုစုေပါင္းအင္အား တစ္သိန္း
၀န္းက်င္ရွိႏိုင္တယ္လို႔ ခန္႔မွန္းေနၾကပါတယ္။ အခု ဒီအင္အားစုေတြနဲ႔ အစိုးရ ႏိုင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြး
အေျဖရွာေနၾကပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္း ဒီတပ္ဖဲြ႕ေတြ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ တည္ရွိမလဲ၊ လက္ရွိတပ္မေတာ္နဲ႔ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း
ေပါင္းစည္းမလဲဆိုတာေတြကို ေဆြးေႏြးၾကရေတာ့မွာပါ။ လူေတြမသိတဲ့ ျပည္သူ႔စစ္အင္အား
ေနာက္ထပ္ ျပည္သူေတြ သိပ္မသိေသးတဲ့ ကိစၥတစ္ခုကေတာ့ ျပည္သူ႔စစ္ေတြ ျပႆနာပါ။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျပည္သူ႔စစ္အဖဲြ႕ေပါင္း ၅,၀၀၀ ေက်ာ္ရွိပါတယ္။ အလြန္မ်ားပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္
ထားတဲ့ ျပည္သူ႔စစ္ေရာ၊ လက္နက္ကိုင္ မထားသူေတြပါ ေပါင္းရင္ ျပည္သူ႔စစ္အင္အား စုစုေပါင္း
တစ္သိန္းရွစ္ေသာင္းေက်ာ္ ရွိပါတယ္။

ဒီလူေတြကို အစိုးရက တရား၀င္လစာ၊ ရိကၡာ ေထာက္ပံ့ထားတာ မရွိတဲ့အတြက္ ဘယ္လိုရွာေဖြ
စားေသာက္ေနၾကမယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းႏုိင္ပါတယ္။ အားလံုးေပါင္းလိုက္ရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ
လက္နက္ကိုင္ အင္အား ခုနစ္သိန္းကေန ရွစ္သိန္း ၀န္းက်င္ေလာက္ ရွိေနတဲ့ သေဘာပါ။

ဒါဟာ ဆင္းရဲၿပီး ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈနိမ့္က်တဲ့ ႏိုင္ငံအတြက္ အလြန္ၾကီးမားတဲ့ ၀န္ထုပ္ပါပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံက
ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္အေၾကာင္း ေျပာမယ္ဆိုရင္၊ လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖဲြ႕ေတြ ျပႆနာ
ေျဖရွင္းမယ္ဆိုရင္ ဒါေတြအားလံုး လႊမ္းျခံဳစဥ္းစားရပါလိမ့္မယ္။

ပင္မ ျဖစ္တဲ့ တပ္မေတာ္ၾကီးကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအရ အေျဖရွာၿပီး ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ တပ္မေတာ္
ျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲရပါမယ္။ တပ္အင္အား ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး အရည္အေသြးရွိတဲ့ တပ္မေတာ္တစ္ခု
အျဖစ္ အဆင့္ျမႇင့္တင္ရပါလိမ့္မယ္။

တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖဲြ႕ေတြ အတြက္ကိုေတာ့ တခ်ဳိ႕ ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္ထဲ ပံုစံ
တစ္ခုနဲ႔ ပါ၀င္ၾကရပါလိမ့္မယ္။ တခ်ဳိ႕ ေလွ်ာ့တန္တာေလွ်ာ့၊ တခ်ဳိ႕ ဖ်က္သိမ္းတန္တာ ဖ်က္သိမ္းရပါ
မယ္။ ျပည္သူ႔စစ္ ဖ်က္သိမ္းေရး အလားတူ ျပည္သူ႔စစ္တပ္ဖဲြ႕ေတြဆိုတာလည္း ဖ်က္သိမ္းၾကရပါ
မယ္။

ဒါကလည္း အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာပဲ အဲဒီလက္နက္ကိုင္ တပ္ဖဲြ႕ေတြနဲ႔
ပတ္သက္တဲ့ ျပႆနာတခ်ဳိ႕ ျမင္ေနရပါၿပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွာ
ဘိန္းစိုက္တာ ၁၃ ရာခုိင္ႏႈန္း တိုးတက္လာၿပီး ဘိန္းျဖဴထုတ္လုပ္တာကလည္း ၂၆ ရာခုိင္ႏႈန္း အထိ
တိုးတက္လာတယ္လို႔ ကုလ မူးယစ္ေဆး၀ါး တိုက္ဖ်က္ေရး ေအဂ်င္စီ သတင္းေတြက ဆိုပါတယ္။

အင္ဖက္တမင္းလို စိတ္ႂကြေဆး ဖမ္းဆီးရမိမႈကလည္း တစ္ႀကိမ္တည္းမွာကို သိန္းဂဏန္း၊
သန္းဂဏန္း မ်ားျပားလာေနပါတယ္။ ဒါေတြက ျပည္သူ႔စစ္ေတြအေနနဲ႔ လက္နက္ကိုင္ထားၿပီး
ကိုယ့္စီးပြားကိုယ္ရွာေနရတာ၊ လတ္တေလာ အပစ္အခတ္ရပ္ထားတာ စတာေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေန
ပါတယ္။

အဲလို လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြ ဖ်က္သိမ္းေရး လုပ္ရတာကလည္း မလြယ္ပါဘူး။ ကုလသမဂၢ
စစ္တမ္းေတြအရ လက္နက္ဖ်က္သိမ္းခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံရွစ္ႏိုင္ငံကို ေလ့လာရာမွာ တပ္ဖဲြ႕၀င္ အင္အား
ေျခာက္ေသာင္း ခုနစ္ေထာင္ေက်ာ္ အတြက္ ဘတ္ဂ်က္ ေဒၚလာ ၃ ဒသမ ၇ ဘီလ်ံ ကုန္က်ခဲ့ပါ
တယ္။ လက္နက္ကိုင္တစ္ေယာက္ကို လက္နက္ဖ်က္သိမ္းဖို႔ ကုန္က်စရိတ္ ေဒၚလာ ငါးေသာင္း
ေက်ာ္ ရွိေနတဲ့ သေဘာပါ။

ဖ်က္သိမ္းရမယ့္ လက္နက္ကိုင္အင္အား၊ ကုန္က်ရမယ့္ ကုန္က်စရိတ္ေတ ြခန္႔မွန္းႏုိင္ပါတယ္။
လက္နက္ကိုင္ ျပႆနာ ေဆြးေႏြးပါ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးေဆြးေႏြးပဲြခရီးစဥ္
ေရွ႕ကို ခ်ီတက္ေနပါတယ္။

မၾကာခင္ တစ္ျပည္လံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ အပစ္ရပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးပဲြႀကီး ေပၚေပါက္ လာပါလိမ့္မယ္။

ၿပီးရင္ အားလံုးပါ၀င္တဲ့ ေဆြးေႏြးပဲြ မူေဘာင္ ခ်မွတ္ေရး အစည္းအေ၀း ေတြ ေပၚေပါက္လာေတာ့မွာ
ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီမွာ ေျပလည္မႈရရင္ေတာ့ အားလံုးပါ၀င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပဲြႀကီး မလဲြမေသြ ေပၚေပါက္လာမွာ
ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ ေဆြးေႏြးပဲြမွာ ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္ ကိစၥတင္မက ေစာေစာက တင္ျပခဲ့တဲ့ လက္နက္ကိုင္
အင္အားစုေတြရဲ႕ ျပႆနာကိုပါ ထည့္သြင္းေဆြးေႏြးဖို႔ သင့္ပါေၾကာင္း တိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။

 စည္သူေအာင္ျမင့္  - ျမန္မာတုိင္း(မ္)