လြယ္လြယ္ေသာက္ လြယ္လြယ္ေပ်ာက္ စား၀တ္ေနေရးထက္ ပို၍ ေၾကာက္စရာ ေဘးသည္မရွိ

မိုးကတစိမ္႔စိမ္႔ေစြေနသည္။ မိုး ေရထဲတြင္သာ ေတာက္ေလွ်ာက္အလုပ္ လုပ္ေနရ၍ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေအး စက္ေနၿပီ။ မတတ္ႏုိင္။  ေဆာက္လက္စ တိုက္ေပၚ တက္ လိုက္ဆင္းလိုက္၊ တစ္ ခါ ထမ္းလိုက္ပိုးလိုက္ႏွင္႔။ မိုးေအးေအး တြင္တစ္ကိုယ္လံုးကိုက္ခဲေနၿပီဟု ေဆာက္ လုပ္ေရးက်ပန္းလုပ္သားတစ္ဦးျဖစ္သူ ကိုေမာင္ဦးက ေျပာသ ည္။

အနာသိေဆးရွိပါသည္။ မိုးေအး ေအးတြင္ အလုပ္ပင္ပန္းဒဏ္ႏွင္႔ အခ်ိန္ မေရြးဖ်ားနာဒဏ္ကို ကာကြယ္နုိင္ရန္ မခက္ခဲပါ။ ေနရာအႏွံ႔ ေဆးေပးခန္း မ်ားက အမ်ား အျပားမဟုတ္လား။ သို႔ ေသာ္ ထိုစကားကအမွန္တရားဆိုေသာ္ ျငား သူတို႔လိုဘဝသမားမ်ားအတြက္က ေတာ႔ ဂြက်က်စကားျဖစ္မည္။

”ေဆးခန္းေတာ႔ မျပျဖစ္ဘူး။ ဒီ လုပ္အားခနဲ႔လည္း ေဆးခန္းျပလို႔ အ ဆင္မေျပဘူးေလ။ ေဆးဆိုင္ေတြကေန ၿပီး ေဆးဝယ္ေသာက္လိုက္တယ္”ဟု ေျပာလုိက္ေသာ ကိုေမာင္ဦး၏ စကား သည္ပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အမ်ားစု၏ အာေရာဂ်ံ ပရမံ လာဘံ လာဘ္ၾကီးတစ္ ပါးျဖစ္ေသာ က်န္းမာေရးေစာင္႔ေရွာက္မႈ အထူးျပဳလုပ္ခ်က္အေန အထားကို ညႊန္း ဆိုျပလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

”သူတုိ႔ကို ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သာေျပာလိုက္၊ သူတို႔က ေဆးစပ္ေပး တယ္။ သံုးခြက္စာေပးတယ္။ ကုန္လည္း ေလးငါးရာေလာက္ေပါ႔” ဟု ကိုေမာင္ ဦးက အလုပ္ ပင္ပန္း၍ ကိုယ္လက္ကိုက္ ခဲ ဖ်ားနာခ်င္သလိုျဖစ္တိုင္း သံုးတတ္ သည္႔ သူ႔တစ္ပြဲထိုးနည္းကို ေျပာသည္။

တကယ္ေတာ႔ သူဟုသာ ကိုယ္စား ျပဳသံုးလိုက္ရသည္။ အမွန္ဆိုရလွ်င္ ထို နည္းက ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္  က်င္႔ သံုးေနၾကေသာ မထူးဆန္းသည့္ တစ္ပြဲ တိုးနည္း။ နည္းနည္း ႏွာေစးေနလား ပိန္းၾကာရြက္ေပၚေရမတင္သည္႔ ဒီကို ဂ်င္။ ဘိုင္အိုဂ်က္ဆစ္ နံပါတ္တစ္။ နားစြဲေနေသာ ေဆးမ်ားျဖင္႔ပင္ အားလံုး က ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ဆရာဝန္မ်ားပင္ျဖစ္ ေနၾကသည္။ ထိုအတြက္လည္း ပူပင္စ ရာမလိုပါ။  လမ္းေဘးေဆးတကၠသိုလ္ဟု တင္စားေခၚေဝၚနုိင္သည္႔ ေဆးဆိုင္မ်ား က ေနရာအႏွံ႔ၿမိဳ႕နယ္အႏွံ႔ ဒုႏွင္႔ေဒးပင္ မဟုတ္ေလာ။ ၾကာေတာ႔ၾကာခဲ႔ပါၿပီ။

ဟိုးယခင္ ေခတ္ကာလမ်ားက လမ္းေဘးကြမ္းယာဆိုင္၊ မုန္႔ဆုိင္ေလး မ်ားတြင္သာ ထိုကဲ႔သို႔ အဂၤလိပ္ေဆး မ်ားကို ေရာင္းခ်ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္မို႔ ယင္း အေျခအေနက အျမစ္တြယ္ရွည္ၾကာေန ခဲ႔ၿပီ။ ထိုစဥ္ကေတာ႔ ေရာင္းခ်သူအမ်ားစု က လူမ်ိဳးျခားမ်ားသာ။ လက္ရွိအခ်ိန္ တြင္ေတာ႔ ထိုလုပ္ငန္းက ေစ်းကြက္စည္ ပင္ေသာလုပ္ငန္းျဖစ္ေန ခဲ႔ၿပီ။ အထူးသ ျဖင္႔ အာဂႏၱဳအနာအဖ်ားမ်ားအတြက္ ေဆးဆိုင္မွပင္  ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေမး ျမန္းကာ စပ္ေပးလုိက္ေသာ ေဆးမ်ား ႏွင္႔ အသင္႔စပ္ၿပီးသားစပ္ေဆးထုပ္ေ လး မ်ားျဖင္႔လည္း  ေလာကဓံကိုႀကံ့ႀကံ့ခံေန ခဲ႔ရသည္က ၾကာခဲ႔ၿပီျဖစ္သည္။

”ေဆးခန္းကလည္း ဟိုးဘက္လမ္း ထိပ္ထိသြားရတယ္။ ေရာက္ေတာ႔လည္း ေဆးခန္းမွာ တံုကင္ယူရ၊ ေစာင္႔ရနဲ႔ဆို ေတာ႔ နီးစပ္ရာေဆးဆိုင္မွာပဲ  ေဆးဝယ္ ေသာက္ လိုက္တယ္”ဟု အသက္၂၉ ႏွစ္ ခန္႔ရွိ သဃၤန္းကြၽန္းသား ကိုမင္းထြန္းက သူ႔က်န္းမာေရး ကာကြယ္ေစာင္႔ေရွာက္မႈ အေနအထားကိုေျပာသည္။
သူသည္လည္းစပ္ေဆးကို တစ္ခါ တစ္ရံလက္လႊတ္မရသူ။

”ကြၽန္ေတာ္က အရင္ကဒီလိုမ်ိဳး စပ္ေဆးဝယ္လို႔ရမွန္း မသိဘူး။ ေဆး ဆိုင္မွာ ေဆးဝယ္ရင္း လူတစ္ေယာက္ စပ္ေဆးလာဝယ္မွ ေဆးဆိုင္ကို ေမး ၾကည္႔ၿပီး သိတာ။ ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာ သူတို႔ကို ေျပာရင္ေဆးစပ္ေပးတယ္ေလ” ဟု ကိုမင္းထြန္းက ေျပာသည္။

ထိုေဆးဆုိင္မ်ားႏွင္႔  က်န္းမာေရး အသက္ဆက္ေနသူေတြက ေနရာႏွင္႔ လူသာကြဲမည္၊ ဤပံုစံအတိုင္းသာျဖစ္ သည္။ တကယ္ေတာ႔ လက္တကမ္းမွာ လည္း ေဆး ခန္းမ်ားက ရွိပါသည္။ သို႔ ေသာ္

”မလႊဲသာမွသာ ေဆးခန္းျပျဖစ္ တယ္။ ေဆးခန္းဆိုတာကလည္း သိတဲ႔ အတိုင္းပဲ တစ္ခါသြားရင္ အနည္းဆံုး ၃ဝဝဝ။ ၿပီးရင္တစ္ခါတည္းသြားျပတာနဲ႔ မလံုေလာက္ေ သးဘူး။ ေနာက္ေန႔ေတြ ထပ္ခ်ိန္းေသးတာ”ဟု ဆိုသူက လူလတ္ ပိုင္းအရြယ္ရွိ  ကုမၸဏီဝန္ထမ္းအမ်ိဳးသမီး တစ္ဦး။ သူက အစာအိမ္ေရာဂါႏွင္႔အတူ ႏွလံုးလည္း သိပ္မေကာင္းသူ။ သို႔ေသာ္ ေရာဂါသည္းခ်ိန္ေလာက္သာ  ေဆးခန္း ျပၿပီးေနႏိုင္ပါကေဆးဆိုင္တြင္သာ ေျပာ ျပေဆးစပ္ခုိင္းရစၿမဲဟု သူကဆိုသည္။

”ျဖစ္တဲ႔ေရာဂါကို ေသခ်ာေျပာျပ ၿပီး အရင္ရွိတဲ႔ေရာဂါေတြကိုပါ ေသခ်ာ ေျပာျပၿပီးမွ ဝယ္ပါတယ္။ ဒါမွ ေဆး မတည္႔တာေတြမျဖစ္မွာေလ”ဟု သူက သတိထားေဆာင္ ရြက္ပံုကိုေျပာျပေသးသည္။ သူ႔လစာက တစ္သိန္း။ ထိုမွ် ေလာက္ေငြျဖင္႔ ဒီေခတ္တြင္ ဘာလုပ္လို႔ ရမွာလဲဟုလည္း  ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ ေသးသည္။

”တစ္ခါတေလ ႏွလံုးကေဖာက္ လာလို႔ အထူးကုသြားျပတဲ႔အခါ ဘာမွ မကုရေသးဘူး။ စမ္းသပ္ခက  အရင္ ေတာင္းေနၿပီေလ။ ဒီေတာ႔စပ္ေဆး ေရာင္းတဲ႔သူေတြ ကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္” ဟု ၄င္းက သူ႔အေတြ႕အၾကံဳအရ ေျပာ လိုက္ျခင္းသာ။

ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး က်န္းမာ ေရးဦးစီးဌာန၏ လက္ရွိစာရင္းအရ ရန္ ကုန္ အေရွ႕ပိုင္းခ႐ိုင္တြင္ ေဆးဆိုင္ ၂၅ဝဝ ေက်ာ္၊ အေနာက္ပိုင္းခ႐ိုင္ ၁၄ဝဝ ေက်ာ္၊ ေတာင္ ပိုင္း ၄ဝဝ ေက်ာ္ ႏွင္႔ ေျမာက္ပိုင္းခ႐ိုင္တြင္ ၉ဝဝ နီးပါး တို႔ ရွိသည္။လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရ ေဆး ဆိုင္ဖြင္႔မည္ဆိုပါက ၿမိဳ႕နယ္က်န္းမာေရး ဦးစီးဌာနမွဴး႐ံုးတြင္ ေဆးေရာင္း ခ်ခြင္႔ လိုင္စင္ တင္ရေၾကာင္း၊ ၿမိဳ႕နယ္မွ ကြင္း ဆင္းစစ္ေဆးၿပီး သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင္႔ ကိုက္ညီပါက ေရာင္းခ်ခြင္႔ ေပးကာ ခ႐ိုင္မွ အတည္ျပဳေပးသည္ဟု ရန္ကုန္ တိုင္းေဒသႀကီး က်န္းမာေရးဦးစီးဌာနမွဴး  ေဒါက္တာေအးကိုကိုက ေျပာသည္။

”သူတို႔ေရာင္းတဲ႔အထဲမွာ အထူး ထိန္းခ်ဳပ္ေဆးဝါး (ဒိုင္ယာစီပင္ကဲ႔သို႔ ေသာ မူးယစ္ေဆးဝါးႏွင္႔စိတ္ကိုေျပာင္း လဲေစေသာ ေဆးဝါးမ်ားတြင္ပါဝင္ေသာ) ဆိုတာရွိတယ္။ အဲလိုအသံုးမ်ားတဲ႔ေဆး ေတြက်ေတာ႔FDA  ကို တင္ရတယ္။ အခုFDA  ကလည္း ဖြဲ႔စည္းပံုကအသစ္ တိုးခ်ဲ႕ၿပီး ဦးစီးဌာနသီးျခားျဖစ္သြားၿပီ။ ဝန္ထမ္းေတြလည္း မ်ား လာတယ္။ အ စာနဲ႔ေဆးဝါးလုပ္ငန္းေတြကိုလည္း ပိုၿပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္လာႏိုင္မယ္ ေပါ႔” ဟု ၄င္းက သံုးသပ္သည္။

ထို႔ျပင္ ေရာင္းခ်သူအေနျဖင္႔  အ နည္းဆံုးဘြဲ႕ရျဖစ္ရမည္႔အျပင္ ၿမိဳ႕နယ္ က်န္းမာေရးဦးစီးဌာနမွ ေပးသည္႔ ေဆး ေရာင္းခ်သူမ်ားသင္တန္း တက္ေရာက္ ၿပီးသူျဖစ္ ရမည္ဟု သတ္မွတ္ထားေသာ္ လည္း ယင္းသင္တန္းမလုပ္နုိင္သည္မွာ ၾကာခဲ႔ၿပီဟုလည္း သိရသည္။

”အခုေတာ႔ ဦးစီးဌာန အသစ္ FDA  ကေန ျပန္လုပ္မယ္”ဟု ေဒါက္ တာေအးကိုကိုက ဆိုပါသည္။

ထိုသို႔ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္ မ်ားရွိေသာ္လည္း နယ္ၿမိဳ႕မ်ားႏွင့္ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕တြင္းတြင္ပင္ ငယ္ရြယ္သူမ်ား ေရာင္း ခ်ေနေသာေဆးဆိုင္မ်ား အမ်ားအျပား ျမင္ေတြ႕ေန ရရာ အဆိုပါအခ်က္မ်ားက တစ္စံုတစ္ရာေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးမ်ားျဖစ္ လာႏိုင္မလားဟု အခ်ိဳ႕ကလည္း သံုး သပ္ၾကသည္။

ယင္းအခ်က္ႏွင္႔ပတ္သက္၍ မူ ¤င္းက ”ၿမိဳ႕နယ္ကေန  အရင္တုန္းက ေတာ႔ ဆယ္တန္းေအာင္ေတြကိုေခၚၿပီး သင္တန္းေပးတာရွိတယ္။ အမွန္ေတာ႔ အဲဒီလူေတြပဲ တရားဝင္ေရာင္းခ်လို႔ ရ တယ္။ဒါေပမဲ့ ေရာင္းခ်တဲ႔သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး  တရားစြဲတာတို႔ဘာတုိ႔ မရွိဘူး အေရးယူ တာမရွိေသးဘူး။ ေနာင္ကာလမွာေတာ႔ အေရးယူလာႏိုင္ ဖို႔ရွိတယ္”ဟု ၄င္းက ဆိုပါသည္။ ¤င္းအျပင္ အိမ္ဆိုင္မ်ားႏွင္႔ ကြမ္းယာဆိုင္မ်ားတြင္ေဆးဝါးေရာင္းခ်ျခင္းသည္ တရားမဝင္ေၾကာင္းႏွင္႔ လိုင္ စင္ထုတ္ေပးထားျခင္း မရွိေၾကာင္း ေျပာ ခဲ႔သည္။ ေငြေၾကးႏွင္႔ စီးပြားေရးရပ္တည္ မႈအေျခအေနအရ ယင္းသို႔ လမ္းေဘး ေဆးဆိုင္မ်ားကိုသာ အားကိုးေနရသူ မ်ားအတြက္မူ အေျခအေနအရ ယခင္ အတိုင္းသာ အမွီျပဳေနရဦးမည္ျဖစ္ေသာ္ လည္း မကြၽမ္းက်င္သူမ်ား၏ လက္တြင္ မသိက်ိဳးကြၽံ ဝကြက္အပ္ထားရျခင္းတြင္ လည္း အႏၲရာယ္ကရွိနိင္ပါသည္။

”ႏွစ္ ၂ဝအတြင္းမွာေတာ႔စပ္ေဆး ေၾကာင့္ အနည္းဆံုးေတာ့ အေယာက္ သုံးေလးဆယ္ေလာက္ လာၿပီးၿပီေပါ႔။ ေဆးခန္း စဖြင့္ကတည္းကပါ။ တစ္ ႏွစ္မွာ ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ေလာက္ ေပါ႔။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ မေရာက္ဘဲ သူမ်ားဆီ ေရာက္သြားတာေတြလည္း မ်ားခ်င္ မ်ားမွာေပါ႔”ဟု အေထြေထြေရာ ဂါကုဆရာဝန္တစ္ဦးျဖစ္ သည္႔ ေဒါက္တာ ဝင္းသိန္းက ဆိုသည္။

”စပ္ေဆးကေတာ႔ တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔ ေရွာ႔ခ္ျဖစ္ၿပီးလာတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အလာဂ်စ္ျဖစ္ၿပီးလာတယ္ အမ်ိဳးစံုပါပဲ။ စပ္ေဆး ဃေ်န ကမ်ားတယ္”ဟု ၄င္းက ေျပာသည္။
စပ္ေဆးေၾကာင္႔ ျပႆနာတက္ရ ျခင္းမ်ားအေၾကာင္း ၄င္းက ေျပာၿပီး မစပ္သင့္သည့္ေဆးဝါးမ်ား တြဲစပ္မိပါ က ျပႆနာျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ရွင္းျပ သည္။

”အခု ေဆးေရာင္းတဲ႔လူေတြက ဘာမွမသိဘူး။ ဒီေဆးေသာက္ရင္ ဒါ ျဖစ္မယ္။ ဒီေဆးေသာက္ရင္ ဒါေပ်ာက္ မယ္။ ဒီေလာက္ပဲသိတာ။ အဲဒီေတာ႔ ဘာျဖစ္လဲ ဒီေဆးနဲ႔ ဒီေဆးနဲ႔ ေသာက္ ရင္ဘာျဖစ္မလဲ၊ ဒီတစ္မ်ိဳးနဲ႔ဒီတစ္မ်ိဳး စပ္လိုက္ရင္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးဘာျဖစ္ မလဲ သူတို႔လည္းမသိဘူး”ဟု ေဒါက္တာ ဝင္းသိန္းက သတိေပးသည္။

 ဥပမာအားျဖင္႔ ဘိုင္အိုဂ်က္ဆစ္ တြင္ ပါရာစီတေမာပါၿပီး ေနာက္ထပ္ပါ ရာစီတေမာတစ္လံုးထပ္ထည္႔ တြဲေပးပါ က မသင္႔ေတာ္ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ တြဲစပ္ေပးေန သည္႔  ေဆးဆိုင္မ်ားအမ်ား ႀကီးရွိေၾကာင္း ၄င္းက အသိေပးသည္။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစ လူတိုင္းက်န္းမာ ေရးႏွင့္ မကင္းႏိုင္ၾကသည္ျဖစ္ရာ ေဆး ဆိုင္မ်ားကလည္း လက္ရွိစာရင္းအရပင္ ရန္ကုန္တုိင္း ေဒသႀကီးအတြင္း ဆိုင္ ေပါင္း ငါးေထာင္ေက်ာ္နီးပါးရွိေနသည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း တစ္ႏုိင္တပိုင္၊ အခ်ိဳ႕က လည္း တတ္နိုင္သေလာက္ အိုးမကြာ အိမ္ကြာ လုပ္ကိုင္ၾကသည္လည္း ရွိ သည္။ အဆိုပါ လိုအပ္ခ်က္အရပင္ ကိုယ္တုိင္လည္း လက္လီလက္ကားေဆး ဆိုင္ဖြင့္ထားၿပီး အရင္းအႏွီးအျဖစ္ က်ပ္ သံုးသိန္းရွိ႐ံုမွ်ျဖင့္ ေဆးဆုိင္ဖြင့္ႏိုင္ရန္ ေဆာင္ရြက္ေပးေနေ သာ ေဒၚေကသီက လည္း အေျခအေနကို ရွင္းျပသည္။

”မခက္ခဲၾကပါဘူး။ ေရာင္းတာက လည္း ဆရာဝန္ၫႊန္ၾကားခ်က္ မပါဘဲ ေသာက္လို႔ရတဲ့ေဆးေတြကိုပဲေလ။ ေအာ္ ရာမင္းဂ်ီတို႔လို႔ အင္နာဗြန္စီတို႔လို ပံုမွန္ အားေ ဆးေတြနဲ႔ ကိုက္ခဲဖ်ားနာ ေပ်ာက္ ေဆးေတြပဲလ။ အိမ္မွာဖြင့္မယ္ဆိုေတာ့ သံုးသိန္းဆိုေပမယ္႔ သူတို႔အလုပ္လည္း ရတယ္” ဟု ၄င္းက ဆိုသည္။

၄င္းအေနျဖင့္ ဖြင့္ေပးခဲ့သည့္ဆိုင္ မ်ားခဲ႔ၿပီျဖစ္ၿပီး အင္းစိန္၊ ေတာင္ဒဂံုႏွင္႔ လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ အမ်ားဆံုး ဖြင့္ေပးခဲ႔ေၾကာင္းဆိုသည္။

”ေဆးဆိုင္ဖြင့္ခ်င္လို႔ လာသူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ နပ္စ္ေတြပါတယ္။ ဆရာ ဝန္ေတြလည္းပါတယ္။ က်န္းမာေရးဝန္ ထမ္းေတြလည္း ပါသလို ေဆးဝါးကြၽမ္းက်င္ သင္တန္း တက္ၿပီးတဲ့ ကေလးေတြ လည္း ပါတယ္။ အမ်ားဆံုးကေတာ႔ သာမန္ဘြဲ႕ရေတြ၊ ၁ဝ တန္းေအာင္ေတြ မ်ားတယ္။ အမ်ားဆံုးေတြ႔ရတာေတာ႔ သမီးမိန္းကေလးရွိတယ္။ အျပင္မသြား ဘဲ အိမ္မွာပဲအလုပ္ကေလးလုပ္ေစခ်င္ တဲ့လူမ်ိဳးေတြ မ်ားတယ္ေပါ႔”ဟု ေစ်း ကြက္အေျခအေနကိုေဒၚေကသီက ရွင္း ျပၿပီး လိုင္စင္ကိစၥမ်ားကိုမႈ ကိုယ္တုိင္ လုပ္ေဆာင္ေစၿပီး လမ္းညႊန္ေျပာျပေပး သည္ဟု သိရသည္။

ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး က်န္းမာ ေရးဦးစီးဌာနမွဴး ေဒါက္တာေအးကိုကို ကလည္း ယင္းဆိုင္မ်ား၏ အေျခအေန ႏွင္႔ပတ္သက္၍ အထူးထိန္းခ်ဳပ္ေဆးဝါး မ်ားႏွင္႔ပတ္ သက္၍ ၿမိဳ႕နယ္ အစားအ ေသာက္ႏွင္႔ေဆးဝါးႀကီးၾကပ္မႈေကာ္မတီ ရွိၿပီး ထိုမွ ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး၊ စည္ ပင္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔၊ က်န္းမာေရး မွဴးမ်ား ပါဝင္သည့္ အဖြဲ႕ဖြဲ႕ထားေၾကာင္း၊ ထိုအဖြ႔ဲမွ အဓိကလိုက္စစ္ၿပီး လိုင္စင္ထဲ တြင္မေတြ႕ပါက သိမ္းဆည္းဓာတ္ခြဲခန္း ႏွင့္FDA  သို႔ပို႔ကာစစ္ေဆးၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ ေဆးဝါးမ်ားပါက တရားစြဲဆိုခြင့္ျပဳမိန္႔ ေတာင္း၍ တရားစြဲဆိုျခင္းမ်ားရွိေၾကာင္း စစ္ေဆးေဆာင္ရြက္ေနမႈကို ရွင္းျပသည္။

ေဒါက္တာက ထပ္ေလာင္းဆို သည္ကေတာ႔ ”အျပင္က ေဆးဝါးကြၽမ္း က်င္သင္တန္းေတြကိုေတာ့ အသိအမွတ္ မျပဳပါဘူး”ဟူ၍ပင္ ျဖစ္သည္။ ယင္းကဲ႔ သို႔အေျခအေန မ်ားရွိေသာ္လည္း သံုးစြဲ သူအမ်ားျပည္သူကမူ လတ္တေလာအ ေရးႀကံဳပါကမည္သည့္အရာကိုမွ် မစဥ္း စားႏိုင္အား။ ခံစားေနရသည့္ ေရာဂါ သက္သာေအာင္ပင္ အေရးတႀကီးဆံုး ျဖတ္ၾကစၿမဲ။

ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ဟူေသာ စိတ္ျဖင္႔ လက္လွမ္းမီသေလာက္ မိမိတတ္ႏုိင္ သမွ် နီးစပ္ရာေဆးဆိုင္မ်ားအားကိုးေနရသူမ်ားအဖို႔မူ ေနာင္ခါလာေနာင္ခါေစ်း ဟုပင္ သေဘာ ထားၾကပါသည္။

”ၾကားဖူး သိဖူူးသေလာက္ေတာ႔ သတိထားပါတယ္။ ဥပမာ ကိုယ္လက္ မအီမသာျဖစ္လို႔ ကိုက္ခဲလာလို႔ ဖ်ားခ်င္ ခ်င္ျဖစ္တိုင္းေတာ့ ေဆးခန္းဘယ္သြား မလဲ။ ေဆးဆုိင္ သြားၿပီး ကိုယ့္အေျခအ ေနကို ေျပာျပတယ္ေလ။ ကြၽန္ေတာ္ဆို အစာအိမ္ျဖစ္ထားတယ္။ ဒီေတာ့ အ ကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးေတြ မေပးပါနဲ႔။ အစာအိမ္ေဆးနဲ႔ တြဲေပးပါ။ အဲလိုေတာ႔ သိသေလာက္ေျပာဝယ္တာပဲ။ ဆရာဝန္ မဟုတ္ေတာ့ အလံုးစံုစိတ္ခ်ရမွာမဟုတ္ တာလည္းသိပါတယ္။ဒါေပမယ့္ မတတ္ ႏုိင္ဘူးေလ။ ဒီလုိပဲေနလာတာပဲ။ သံုး ေလးငါးရာနဲ႔ေပ်ာက္သြား ပိုမေကာင္း ဘူးလားဗ်ာ”ဟု ဆိုသူက အသက္ ၅ဝ ေက်ာ္ရွိ အၿငိမ္းစား အစိုးရဝန္ထမ္းတစ္ ဦးက ေျပာသည္။

သုဝဏၰျမိဳ႕နယ္ရွိ ေဆးအေရာင္း ဆိုင္တစ္ခုတြင္ သံုးႏွစ္နီးပါးေဆးေရာင္း သက္တမ္းရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ မေဌးဝင္းက လည္း ”ဒီစပ္ေဆးေသာက္လို႔ ေဘး ထြက္ဆိုး က်ိဳးျဖစ္တယ္လို႔ေတာ႔ မၾကား ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔ အ ရက္တို႔ဘာတုိ႔ေသာက္ၿပီး စပ္ေဆးေသာက္ တာတို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ေဆးအရင္ေသာက္ ၿပီးမွ ဒါေတြေ သာက္တာတို႔ ဆိုရင္ေတာ႔ ဆိုးက်ိဳးေတြ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္” ဟု သံုး သပ္သည္။

အေထြေထြ ေရာဂါကုဆရာဝန္ ေဒါက္တာဝင္းသိန္းကလည္း ”စပ္ေဆး သမားေတြကို ကြၽန္ေတာ္အႀကံေပးခ်င္ တာကေတာ႔ သူမ်ားစီးပြားေရးကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ဖ်က္ တာ ေကာင္းတဲ့အရာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ သူတို႔နားလည္မွ စပ္ ေပးပါ။ နားမလည္ရင္ လံုးဝမလုပ္ပါနဲ႔။ နားမလည္ဘဲနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ဒုကၡ ေရာက္မယ္႔ကိစၥ မလုပ္တာ အႏၲရာယ္ အကင္းဆံုးပါပဲ”ဟု ဆိုသည္။

ထို႔ျပင္ ”ဒါကေတာ့ ပိုက္ဆံေပါ႔။ သိတယ္မဟုတ္လား။ ေခါင္းေလးကိုက္ တယ္။ ေဆးေလးေသာက္တယ္။ေပ်ာက္ တယ္။ ေက်နပ္သြားတာပဲ။ စပ္ေဆး သမားေတြလည္း ႐ိုးသားေပါ့။ ကိုယ္နာ မည္ႀကီးခ်င္တဲ႔အတြက္ အကိုက္အခဲ ေပ်ာက္ေဆး ႏွစ္မ်ိဳးသံုးမ်ိဳးထည့္တာ မ လုပ္သင့္ေတာ့ဘူး။ သိပ္အေရးႀကီးတာ သူတို႔႐ိုးသားဖို႔ လိုတယ္။

တခ်ဳိ႕ကသိလ်က္နဲ႔ထည့္တာ၊ တခ်ိဳ႕ က် မသိလို႔။ မသိလို႔လုပ္တာက အျပစ္ သိပ္မရွိဘူးေပါ့။ သိလ်က္နဲ႔ထည့္တာက် ေတာ့ အရမ္းရင္နာဖို႔ ေကာင္းတယ္”ဟု ၄င္းက   ေျပာလိုက္ရင္း မည္သည့္အတြက္ ေၾကာင့္ လူအမ်ားအေနျဖင္႔ သိလ်က္ႏွင့္ စပ္ေဆးဆိုင္တြင္ ဝယ္ေသာက္ေနၾက သလဲဟုလည္း ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဂ်ာေအး သူ႔ အေမ႐ိုက္သည့္ ကဗ်ာႏွင့္ ေပါက္ပင္ ဘာေၾကာင့္ ကိုင္းရသည္တို႔က အၿမဲ ကိုးကားသံုးေနရဆဲ အေျခအေနမွာ ပင္ ရွိေနပါေသးသည္။ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အေျခအေနကိုေျပာတိုင္း ခြၽင္းခ်က္ႏွင့္ အားနည္းခ်က္ႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္တုိ႔ကို ငဲ႔ ညႇာထည့္တြက္သံုးသပ္ရစၿမဲ။ ထိုေသာ အခါ လုံေလာက္ေသာ က်မ္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈမရွိျခင္းကပင္ ထင္းထင္း ႀကီးေပၚလာမည္ ျဖစ္သည္။

ထို႔ျပင္ တစ္ဦးခ်င္းဝင္ေငြ ျမင္႔မား ရန္ႏွင္႔ သက္ဆုိင္ရာဌာန အသီးသီး၏ ျပည္သူ႔ဝန္ေဆာင္မႈ အဆင့္အတန္းႏွင့္ စိတ္ေစတနာတုိ႔သည္လည္း ေပၚလြင္ လာမည္ျဖစ္ သည္။ ၄င္းအျပင္ ျပည္သူ ၏ အသိဥာဏ္ျမင္႔မားေရးႏွင့္ ဝင္ေငြ အရျဖစ္ေစ အလြယ္လိုက္ေနရသည့္ အေျခအေနမ်ားကိုလည္း မည္သုိ႔ဆြဲ ေဆာင္ေျပာင္းလဲရမည္တို႔ကို သက္ဆိုင္ ရာတာဝန္ရွိသူမ်ား၏ ပခံုးေပၚ တင္ေပး ရမည္ျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ေသာအေျခအေနတြင္ ဆင္း ရဲႏြမ္းပါးမႈ ျဖစ္ေစ၊ အသိဥာဏ္ကိုပဲ လက္ညႇိဳးထိုးသည္ျဖစ္ေစ အေျဖကေတာ႔ လံုးလည္ခ်ာလည္ျဖစ္ေနမည္ထက္ ပို၍ အဆင္ေျပမ ည္မဟုတ္ပါ။

လက္ရွိတြင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားမ်ားကေတာ႔ က်ပ္က်ပ္တည္း တည္းဘတ္စ္ကားကိုပင္ အလုအယက္ တိုးေဝွ႔စီးေနရဆဲ။ က်ပ္တစ္ေထာင္႔ငါး ရာတန္ဖုန္း ကိုရဖို႔အေရး တန္းစီေစာင့္ ဆိုင္း မဲႏႈိက္ေနရဆဲ၊ လူထက္ေငြကို အ သားေပးဂ႐ုစိုက္ေသာ ေနရာမ်ားစြာတြင္ မ်က္ႏွာငယ္ျဖင့္ ေခါင္းငုံ႔ေနရဆဲ။ ယခင္ စ႐ိုက္အမူအက်င္႔မ်ား မျပင္ႏုိင္ေသး ေသာ ေနရာဌာနမ်ားႏွင့္ ရသည့္အခြင့္ အေရးကို အရယူကာ အာဏာႏွင့္ ပါဝါ ျပခ်င္ေသာအုပ္ခ်ဳပ္မႈမ်ားေအာက္ မခ်စ္ ေသာ္လည္း ေအာင္႔ကာနမ္းေနရဆဲ အ ျပင္ မိမိအသက္အတြက္ပင္ စိတ္ခ်ယံု ၾကည္ရေသာ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈ အစား လမ္းေဘးမွ ေဆးတကၠသိုလ္မ်ား ကိုသာ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ မ်က္စိမိွတ္ ထိုးအပ္ထားေနရဆဲပင္ ျဖစ္သည္။

လူဟူသည္ မိမိကိုယ္မိမိအခ်စ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကပါသည္။ ထိုအရာကအမွန္ျဖစ္ ေသာ္ျငား မိမိဘဝကိုေရာ မည္သူက အေၾကာင္းမ႔ဲ ထိခိုက္ပ်က္စီးခဲ့လိုပါမည္ နည္း။ သို႔ေသာ္ ေခတ္စနစ္ဆိုးမ်ား ေအာက္ ႏွစ္ကာလာၾကာရွည္ေရာက္ခဲ့ ရေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား အဖို႔မူ က်ပ္သံုးေလးငါးေထာင္ ဆုိသည္ကပင္ တစ္ေန႔တာ မိသားစုဝမ္းေ ရးျဖစ္ေနေလ ရာ အႏၱရာယ္ရွိသည္ဟုဆိုဆို ‘အာေရာ ဂ်ံပရမံလာဘံ’ ဟူသည္ကား လမ္းေဘး ေဆးဆိုင္မ်ားမွ လတ္တေလာ သံုးေလး ရာတန္ စပ္ေဆးႏွင္႔ ပိန္းၾကာ ရြက္ေပၚေရ မတင္သည့္ ဒီကိုဂ်င္အပါအဝင္ ဘိုင္အို ဂ်က္ဆစ္ႏွင့္ပင္ နံပတ္တစ္လုပ္ေနရဦး မည္ျဖစ္သည္။

သတင္းအခ်က္အလက္ – ရန္နုိင္၊
ျမတ္စုျငိမ္း၊ အိ္မ္စည္စိုးစံ။
ေအာင္ခြန္းဆက္ စုစည္းေရးဖြဲ႔သည္။

Popular Myanmar News Journal