သမၼတ၏ မတင္းေသးေသာ ေနာက္ထပ္ဝက္အူရစ္

အစိုးရသက္တမ္း ထက္ဝက္က်ဳိးခ်ိန္ ဝက္အူေနာက္တစ္ရစ္ ထပ္တင္းရန္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ႀကဳိးပမ္းလာသည္။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ကာလအတြင္း ဌာနအခ်ဳိ႕သည္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို အေသ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားသို႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ခြဲေဝေပးမႈ မရွိေၾကာင္း ဦးသိန္းစိန္က ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုလိုက္သည္။

အေျခခံဥပေဒအရ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ႏွင့္ တိုင္းေဒသႀကီး ျပည္နယ္အဆင့္ ဟူ၍ ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ တရားစီရင္ေရး တို႔ကို ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ခဲ့ေသာ္လည္း အဆိုပါက႑ သုံးရပ္လုံးမွာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္တြင္သာ အတန္ငယ္ ေျပာင္းလဲၿပီး တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္အဆင့္တြင္ မည္ကာမတၱဆိုသည့္ အေနအထားမွ လြန္ေျမာက္ႏိုင္ျခင္း မရွိေသးေၾကာင္း သုံးသပ္သူမ်ားရွိသည္။
ရွင္းရွင္းလင္းလင္းဆိုရေသာ္ အစိုးရ ႏွစ္ရပ္ စီမံခန္႔ခြဲခြင့္ အာဏာခြဲေဝအုပ္ခ်ဳပ္ ေနသည္ကို တိတိပပနားလည္ျခင္းမရွိ ေသးသည့္သေဘာ၊ သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္ ႏွင့္တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရဌာနမ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စု အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ လက္ေအာက္ခံ မဟုတ္ေၾကာင္း ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ႏွပ္ေၾကာင္းမကြဲေသးသည့္ သေဘာ။

ယင္းေၾကာင့္ပင္ အေျပာင္းအလဲက လမ္းေပၚသို႔ မေရာက္၊ ေတာႀကံဳအုံၾကားသို႔ လည္းမေပါက္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး၏ အက်ဳိးေက်းဇူးကို ျပည္သူ လူထုက ခံစားရျခင္းမရွိေသးဟု ဆိုျခင္းမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား ေရးရာဝန္ႀကီး ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က ေျပာၾကားသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ျဖစ္ေနသနည္း။

လႊတ္ေတာ္အရည္အေသြး အားနည္းသေလာ

တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရမွာ အေျခခံဥပေဒက ေပးအပ္ထားသည့္ အခြင့္အာဏာမ်ားကိုပင္ ျပည့္ျပည့္ဝဝ မရရွိေၾကာင္း သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရ အဖြဲ႕ဝင္အခ်ဳိ႕က ဆိုသည္။

၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒအရ ျပည္နယ္ႏွင့္ တိုင္းမ်ားကို က႑ရွစ္ခုတြင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ေပးထားသည္။ က႑ရွစ္ခုတြင္ က႑ခြဲေပါင္း ၄၁ ခုပါဝင္သည္။ ယင္းကို ဇယား ၂ ဟု အလြယ္ေခၚေလ့ရွိသည္။
ယင္းက႑မ်ားကို သက္ဆိုင္ရာ ေဒသႏၲရလႊတ္ေတာ္ (တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္) မ်ားက ဥပေဒျပဳရၿပီး ယင္းဥပေဒႏွင့္အညီ ေဒသႏၲရ အစိုးရမ်ားက စီမံခန္႔ခြဲရသည္။ ယင္းက႑ႏွင့္ သက္ဆိုင္ ရာ အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားမွ အရာရွိမ်ား၊ ဝန္ထမ္းမ်ားသည္ သက္ဆိုင္ရာ ေဒသႏၲရအစိုးရမ်ားကို တာဝန္ခံရသည္။

သို႔ေသာ္ တကယ့္အခင္းအက်င္း တြင္ ထိုသို႔ျဖစ္မေနေၾကာင္း The Voice က ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခဲ့ေသာ ေဒသႏၲရ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ေျပာဆိုသည္။
တိုင္းေဒသႀကီးအတြင္း ေ႐ြးခ်ယ္ခံထားရ ေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားအနက္ ထက္ဝက္ခန္႔မွာ အစိုးရအဖြဲ႕အတြင္း ေရာက္ရွိသြားၿပီး က်န္ရွိသည့္ အေရအတြက္ျဖင့္ တိုင္းေဒသႀကီးတစ္ခုလုံး၏ အခ်က္ အလက္မ်ား၊ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ေလ့လာစုေဆာင္းရန္ မ်ားစြာခက္ခဲသြား ေၾကာင္း တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ဦးထင္ေအာင္ေက်ာ္က အပတ္စဥ္ထုတ္ တနသၤာရီသတင္းစာႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးတြင္ ေျပာဆိုသည္။
"လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြရဲ႕ အရည္အေသြးက အဲဒီေလာက္မရွိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း မရွိဘူး" ဟု ၄င္းက ဆိုသည္။

သို႔ေသာ္ တစ္ခုတည္းမဟုတ္ အားလုံးနီးနီး ထိုနည္းလည္းေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ေဒသႏၲရဥပေဒႏွင့္ ဘ႑ာေငြ ရသုံးမွန္းေျခ ဥပေဒမ်ားအပါအဝင္ မြန္ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္တြင္ ဥပေဒကိုးခု ဝန္းက်င္၊ တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီးတြင္ ၁၂ ခု စသည္ျဖင့္ ျပဳၾကၿပီးျဖစ္သည္။
ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္းထားခ်က္အရ က႑ႀကီးရွစ္ခုမွ က႑ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္တြင္ ဥပေဒျပဳခြင့္ရွိထားရာ ယင္းသို႔ေသာ ဥပေဒျပဳမႈ ပမာဏသည္ မျဖစ္စေလာက္ ျဖစ္ေနေသးေၾကာင္း ေလ့လာသုံးသပ္ၾကသည္။

ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒအရ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရႏွင့္ တိုင္းေဒသႀကီး၊ ျပည္နယ္အလိုက္ အစိုးရမ်ား၏ အာဏာ သုံးရပ္ခြဲေဝမႈတြင္ တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္အဆင့္၌ လြန္စြာအားနည္းေန ျခင္းမွာ ဆိုင္ရာေဒသ လႊတ္ေတာ္မ်ား၏ အရည္အေသြးလိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ ေဒသ လႊတ္ေတာ္႐ုံးအဖြဲ႕၏ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္မ်ားက အဓိကျဖစ္ေၾကာင္း ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က သုံးသပ္သည္။

တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ား အားနည္းသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္ ဥပေဒပညာရွင္မ်ား မဟုတ္သည့္အတြက္ အခ်ိန္ေပးရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း၊ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္တြင္ပင္ လႊတ္ေတာ္သက္တမ္း တစ္ဝက္ကာလအတြင္း ဥပေဒျပဳႏိုင္မႈမွာ ၁၈ ရာခုိင္ႏႈန္းသာ ရွိသျဖင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ သင့္ေၾကာင္း ရွမ္းျပည္နယ္သတၱဳတြင္း ဝန္ႀကီး ဦးစိုင္းအိုက္ေပါင္းက ရွင္းျပသည္။
"ဇယား ၂ အထဲမွာ ပါတဲ့အပိုင္း အားလုံးကို က်န္တဲ့ လ ၃၀ အတြင္း ၿပီးျပတ္ေအာင္ ဥပေဒျပ႒ာန္းႏိုင္ဖို႔ ႀကဳိးစားမယ္။ ဥပေဒအႀကံေပးအဖြဲ႕ ဖြဲ႕ႏိုင္ေအာင္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ တင္မယ္။ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းႏိုင္ေအာင္ လုပ္မယ္" ဟု ဦးစိုင္းအိုက္ေပါင္း က ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားသည္။

တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္႐ုံးအဖြဲ႕သည္ တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား တင္သြင္းလာသည့္ ေမးခြန္း၊ အဆိုႏွင့္ ဥပေဒၾကမ္းအမ်ားစုကို အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ျဖင့္ ပယ္ခ်မႈမ်ား ေၾကာင့္လည္း လႊတ္ေတာ္က႑မွာ ပီျပင္မႈမရွိေတာ့ေၾကာင္း ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကား သည္။
"႐ုံးအဖြဲ႕တက္လာသမွ် အဆိုေတြ၊ ဥပေဒၾကမ္းေတြကို အလုပ္႐ႈပ္တယ္ဆိုၿပီး လက္မခံခ်င္တဲ့ သေဘာ ျဖစ္ေနတယ္။ အဓိက ေခါက္႐ိုးက်ဳိးေနတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဒို႔တာဝန္အေရးသုံးပါးကို မထိခိုက္ရင္ အားလုံးခြင့္ျပဳရမယ္။ မဟုတ္ဘဲ အထက္က မႀကဳိက္မွာစိုးလို႔ အကုန္ပယ္ခ်ေနေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေအာက္ေျခလူထုအထိ သက္ေရာက္ဖို႔ အႀကီးအမားဆုံး အဟန္႔ အတားျဖစ္တယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕က မရွိသင့္ဘူး" ဟု ၄င္းကမွတ္ခ်က္ျပဳသည္။

ေနာက္ထပ္စဥ္းစားဖြယ္ရာမွာ ေပးအပ္ထားသည့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား နည္ပါးလြန္းသည့္ကိစၥ ျဖစ္သည္။
ဦးေစာသန္းျမင့္ကမူ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒ ဇယား ၅ ပါ တိုင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္မ်ားက ေကာက္ခံပိုင္ခြင့္ ရွိသည့္ သစ္ေတာဆိုင္ရာ အခြန္တစ္ခုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေအာက္ပါအတိုင္း မွတ္ခ်က္ေပးသည္။
ကြၽန္းနဲ႔သစ္မာမွအပ က်န္ရွိသည့္ သစ္မ်ားကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း ယင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရကို ေမးျမန္းရာ ျပည္နယ္အစိုးရ အေနႏွင့္ ဝါးထုတ္ကုန္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္ဟု ျပန္လည္ ေျဖၾကားခဲ့ေၾကာင္း ၄င္းကရွင္းျပသည္။
"ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာ မေကာင္းဘူး လားဗ်" ဟု သူကဆိုသည္။

လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာ

ဥပေဒျပဳေရးတြင္ ဗဟိုအဆင့္ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈ မ်ားလြန္းေနၿပီး တိုင္းေဒသႀကီး ျပည္နယ္အဆင့္တြင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ မည္မည္ရရ မရွိေၾကာင္း၊ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ၂ ႏွစ္ခြဲ ကာလအတြင္း ထင္ရွားသည့္ အေျပာင္းအလဲ မေတြ႔ျမင္ရေသးေၾကာင္း တိုင္းေဒသႀကီး ႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရ အဖြဲ႕ဝင္အခ်ဳိ႕၏ မွတ္ခ်က္မွာ သမၼတဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ၄င္း၏ အစိုးရအဖြဲ႕တို႔အတြက္ အထူးစဥ္းစားဖြယ္ ျဖစ္သည္။

တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရ မ်ားသည္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိဟု အားလုံးက ခံစားေနရၿပီး ဝန္ထမ္းမ်ားသည္လည္း ျပည္နယ္အစိုးရ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားကို ၄င္းတို႔၏ အႀကီးအကဲအျဖစ္ အသိအမွတ္ မျပဳလိုေၾကာင္း ဦးစိုင္းအိုက္ေပါင္းက ေျပာၾကားသည္။

တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရ မ်ားကို က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ ေဆာက္လုပ္ေရး စသည့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား အျပည့္အဝေပးအပ္ရန္ လိုအပ္ၿပီး ျပည္သူ လူထုႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ထိေတြ႔ေနသည့္ ရပ္ကြက္ ေက်း႐ြာအဆင့္မွသည္ ခ႐ိုင္အဆင့္အထိ တာဝန္ယူေနသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးမ်ားက ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က ေထာက္ျပသည္။
"အာဏာမသက္ေရာက္ရင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရား မလည္ပတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ အိုးနင္းခြက္နင္းျဖစ္ေရာ" ဟု ဦးေဇာ္ေအးေမာင္ကဆိုသည္။

ဦးစိုင္းအိုက္ေပါင္း ဥကၠ႒အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ေနေသာ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ား တိုးတက္ေရးပါတီ၏ ဘ႑ာေရးမွဴးေဟာင္း ဦးေစာသန္းျမင့္ကမူ ယင္းကိစၥကို ေထာက္ခံသည္။
"မလုပ္ႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို မရွိတာ" ဟု တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ား၏ အခန္းက႑ကို ၄င္းကရွင္းျပသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက ဌာနဆိုင္ရာ မ်ားကို ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးဌာနမ်ားက တိုက္႐ိုက္ႀကီးၾကပ္မႈမျပဳဘဲ တိုင္းေဒသႀကီး ႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရမ်ား၏ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ေအာက္တြင္ထားရွိရန္ ညႊန္ၾကားထားၿပီး ေနာက္ပိုင္းစီမံခန္႔ခြဲေရးတြင္ ပိုမိုအဆင္ေျပ လာေၾကာင္း ဦးစိုင္းအိုက္ေပါင္း အပါအဝင္ အျခားအစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ မ်ားက ဆိုသည္။
"အရင္ကတည္းက ဒီလိုလုပ္လာတာပါပဲ။ လုပ္ပိုင္ခြင့္ပိုေပးေတာ့ ပိုၿပီး သြက္သြက္လက္လက္ လုပ္လို႔ရတာေပါ့" ဟု တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးျမတ္ကိုက ဆိုသည္။
အစိုးရယႏၲရားကို ဗဟိုအဆင့္မွ တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္အဆင့္သို႔ ကူးေျပာင္း ရာတြင္ ႐ုံးခန္းေနရာ အခက္အခဲ မွ အစျပဳ၍ လက္ေတြ႔က်သည့္ အခက္အခဲ မ်ားစြာရွိၿပီး ယင္းအေနအထားကို ဗဟိုအစိုးရ ႏွင့္ ေဒသအစိုးရတို႔အၾကား ညႇိႏိႈင္းေဆာင္႐ြက္ ေနရေၾကာင္း ေဒါက္တာေဇာ္ဦးက ရွင္းျပသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက႑ကို ဗဟိုကသာ တိုက္႐ိုက္ကိုင္တြယ္ခဲ့သျဖင့္ ယခုဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒအရ တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္ အစိုးရမ်ား ေပၚထြက္လာေသာအခါ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ႏွင့္ လုပ္ထုံး လုပ္နည္းမ်ား စနစ္ေဟာင္းမွ စနစ္သစ္သို႔ ကူးေျပာင္း ေနရသျဖင့္ အခ်ိန္ယူရန္လိုအပ္ေၾကာင္း ေဒါက္တာေဇာ္ဦးက ရွင္းျပသည္။

"တိုင္းေဒသႀကီးမွာရွိတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြဟာ တိုင္းေဒသႀကီးရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ေအာက္မွာပဲ ရွိရမယ္။ ဝန္ထမ္းေတြကို ေဒသအစိုးရက Rewards and Penalty ေပးပိုင္ခြင့္ရွိရမယ္။ ဒါမွ အာဏာအျပည့္အဝ သက္ေရာက္မယ္" ဟု ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က ဆိုသည္။

အကယ္၍ ျပည္နယ္ႏွင့္တိုင္းေဒသႀကီး မ်ားက လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာ အျပည့္အဝ ရရွိမည္ဆိုပါက ရခိုင္ျပည္နယ္ႏွင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္း ျဖစ္ပြားသည့္ ပဋိပကၡမ်ားမွာ ေပၚေပါက္လာဖြယ္ မရွိေၾကာင္း၊ အခြင့္အာဏာ အျပည့္အဝရွိသည့္ ေဒသအစိုးရ မ်ားက ေကာင္းစြာထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မည္ဟု ယူဆေၾကာင္း ဦးေစာသန္းျမင့္ဆိုသည္။

"အစိုးရသစ္လက္ထက္ ေရာက္မွ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြ ပိုဆိုးသြားတာရွိတယ္" ဟု ရခိုင္ျပည္နယ္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးေအာင္ျမေက်ာ္က မွတ္ခ်က္ျပဳသည္။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားသည္ ဥပေဒ တစ္ခု၊ အမိန္႔အာဏာတစ္ခု ေျပာင္းလဲ ထုတ္ျပန္႐ုံျဖင့္ မၿပီးေၾကာင္း၊ သက္ဆိုင္ရာ ဌာန၊ အဖြဲ႕အစည္းအသီးသီး လုပ္ငန္း ေဆာင္႐ြက္မႈမ်ား မပီျပင္ရျခင္းမွာ ဗဟို အစိုးရက ခြင့္မျပဳ၍ မဟုတ္ဘဲ လုပ္ခြင့္ ေပးထားသည္ကို ေအာက္ေျခက ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ျခင္း မရွိ၍ ျဖစ္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၏ စီးပြားေရး အႀကံေပး အဖြဲ႕ဝင္ ေဒါက္တာေဇာ္ဦးက သုံးသပ္သည္။
"သမၼတႀကီးရဲ႕ မိန္႔ခြန္းထဲမွာေရာ က်န္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေျပာေျပာေနၾကတဲ့ Mind-set ဆိုတဲ့ကိစၥ၊ အဲဒါ အလုပ္တစ္ခုကို ေရရွည္လုပ္ခဲ့ရတဲ့ အေနအထားမွာ အက်င့္ေတြက စြဲေနတာ။ စြဲေနတဲ့ အက်င့္ေတြကို ပိုၿပီးေကာင္းတဲ့ အေလ့အက်င့္ ျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ဖို႔ဆိုတာ အခ်ိန္ ယူရတယ္။ အခက္အခဲနဲ႔ စိန္ေခၚမႈေတြက အဲ့ဒါပဲ" ဟု ေဒါက္တာေဇာ္ဦးကဆိုသည္။

ထပ္မံ၍ အသစ္ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ဥပေဒ၊ မူေဘာင္မ်ားအရ လက္ေတြ႔ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရမည့္ ဝန္ထမ္းမ်ားကို ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးမွာ ဒုတိယစိန္ေခၚမႈျဖစ္ ေၾကာင္း ၄င္းက ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားသည္။
သို႔ေသာ္ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို ေျဖေလွ်ာ့ကာ ေဒသအစိုးရမ်ား၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ပိုမိုရရွိရန္ အတြက္ အေျခခံဥပေဒတြင္ အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိသျဖင့္ ညႇိႏိႈင္းေဆာင္႐ြက္ေနရေၾကာင္း ၄င္းက ဆိုသည္။

တပ္မေတာ္အစိုးရက ေရးဆြဲခဲ့ေသာ အျငင္းပြားဖြယ္ရာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ ဥပေဒအရ က႑ရွစ္ခု လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္ႏွင့္ တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္၊ အစိုးရမ်ားသို႔ ေပးအပ္ထားသည္။ ယင္းသည္ မျဖစ္စေလာက္ ျဖစ္သျဖင့္ ယင္းအခ်က္မ်ားကို တိုးခ်ဲ႕ရန္ အပါအဝင္ တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ပိုေပးရမည့္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လႊတ္ေတာ္ ျပင္ပတြင္ လေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ေဆြးေႏြးေနၿပီျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ လက္ငင္းရရွိထားသည့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားပင္လွ်င္ မရေသး။ ရွင္းရွင္း ဆိုရေသာ္ သမၼတဦးသိန္းစိန္၏ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး ေနာက္ထပ္ဝက္အူရစ္မွာ မတင္းေသး။
ယင္းကို မြန္ျပည္နယ္ စည္ပင္သာယာေရးဥပေဒအရ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္လခန္႔ ကတည္းက သံျဖဴဇရပ္ၿမဳိ႕နယ္ စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ ခံထားရေသာ ဦးမင္းလတ္၏ ေအာက္ပါေျပာစကားက သက္ေသခံေနသည္။
"အခုထိ အလုပ္မလုပ္ရေသးဘူး။ ဌာနဆိုင္ရာေတြက သူတို႔ေနရာ ဖယ္ေပးရမွာ ေၾကာက္ေနတယ္"

ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ဇယား ၂
တိုင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္ ဥပေဒျပဳစာရင္း
၁။ ဘ႑ာေရးႏွင့္စီမံကိန္းက႑
၂။ စီးပြားေရးက႑
၃။ စိုက္ပ်ဳိးေရးႏွင့္ေမြးျမဴေရးက႑
၄။ စြမ္းအင္၊ လွ်င္စစ္၊ သတၱဳႏွင့္ သစ္ေတာက႑
၅။ စက္မႈလက္မႈက႑
၆။ ပို႔ေဆာင္ေရး၊ ဆက္သြယ္ေရးႏွင့္ ေဆာက္လုပ္ေရးက႑
၇။ လူမႈေရးက႑
၈။ စီမံခန္႔ခြဲေရးက႑

(Reported by ေနာ္ကိုကို၊ Written by ခြန္းသု)

The Voice Weekly