ပဲြေတာ္လာလွည္းတို့ရဲ့ က်က္သေရ

ရြာဘုန္းျကီးေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ျပီးစီး ၍ အလႉထေျမာက္မႈအျဖစ္ တခမ္း တနားျပုလုပ္ေသာပဲြသို့ ရြာနီးခု်ပ္စပ္မ်ားကပါ လာေရာက္၍ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို သာဓု ေခၚပဲြလာနဲွြျကသည့္ဓေလ့သည္ ျမန္မာတို့၏ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာရြာဓေလ့ျဖစ္သည္။ ထိုပဲြ ကိုအေျကာင္းျပု၍ မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ား၊ ေဆြ မို်းသားခ်င္းမ်ားလည္း ဆံုျကရသည္။ မိမိ တို့ဘဝမ်ားကို ကိုယ္စီကိုယ္ငရုန္းကန္ေနရေလ ေတာ့ မိတ္ေဆြမ်ားလည္း တကူးတကဆံုဖို့ ခက္သလို မို်းေဆြမ်ားလည္း မဆံုနိုင္ျဖစ္ေနျက ရေလသည္။

ရြာဓေလ့အတိုင္း မိမိတို့ပိုင္ေသာ နြားလွည္း မ်ားကိုေကာက္ကာ ပဲြသြားျကသည္။ ဇာတ္ပဲြ ျကည့္ရင္း ဆံုျက၊ ေတြ့ျက၊ စကားေျပာျက၊ ေဆြး ေနြးျကရသည္။ ေန့ဘက္တြင္ လွည္းေတြကို ရပ္ထားျပီး နြားေတြကို အရိပ္ရိွရာထားကာ လွည္းေပါင္းထဲ၊ လွည္းေအာက္၊ လွည္းနံေဘး ခ်က္ျပုတ္စားေသာက္ျပီး စကားဝိုင္းဖဲြ့ျကသည္။ တခို့်ကလည္း အိပ္စက္အနားယူျကသည္။

''ပဲြက လုပ္ငန္းကိုင္ငန္းေတြနားတဲ့အခိ်န္ ဆိုရင္ ဒီလိုပဲ လွည္းေတြနဲ့ သြားျကတယ္။ ရြာခံ ေတြကလဲ တကူးတက ဖိတ္ထားျကေတာ့ သူ တို့ရဲ့ အလႉပဲြကို အားေပးသာဓုေခၚရတာေပါ့ ဗ်ာ။ ဒီလိုအေျကာင္းကိစၥရိွမွလဲ ဆံုျဖစ္ျကတာ ကိုးဗ်။ မဟုတ္ရင္ ကိုယ့္အလုပ္နဲ့ကိုယ္ အားရ နားရတယ္လို့ကို မရိွဘူး။ ကု်ပ္တို့ေတာင္သူ အလုပ္ဆိုတာကေတာ့ မလုပ္ရင္သာရိွမယ္ အလုပ္ ကေတာ့ အျမဲရိွေနတာပဲ''

ေက်ာင္းလွြတ္ပဲြကို သံုးရက္တိတိ က်င္းပ ရာတြင္ ဇာတ္ပဲြကလည္း သံုးရက္ေတာင္ ထည့္ ထားသျဖင့္ ခ်က္ျပုတ္စားေသာက္စရာေတြ လွည္း ျဖင့္တင္လာကာ ခ်က္ျပုတ္စားေသာက္ပဲြ ျကည့္ စကားဝိုင္းဖဲြ့ရင္း မိသားစုအေရး၊ လုပ္ငန္း ကိုင္ငန္း၊ သီးနံွေဈးကြက္အေျကာင္းေတြ ဖလွယ္ ျက၊ စကားေျပာျကရသည္။

ပဲြလာရင္း လွည္းဝိုင္းခ်ကာ နားနားေနေန ရိွေတာ့မွပဲ သားေရးသမီးေရး၊ မိသားစုအေရး ေတြ ေျပာျဖစ္ျကကာ လူမႈေရးပ်က္ကြက္ခဲ့ရတာ ေတြကိုလည္း ေတာင္းပန္ေခ်ဖ်က္ျကရသည္။ သီးနံွေဈးနႈန္းေတြကေတာ့ ဖုန္းေတြရိွလာသည့္ ယခုလိုအခိ်န္တြင္ ဖုန္းကေလးဆက္လိုက္ရံုျဖင့္ သိရိွနိုင္ျကျပီျဖစ္သည္။ ဖုန္းေတြကိုင္လာနိုင္ တာကလည္း ေဈးကြက္ကို ပို၍တိက်စြာ သိလာ ရသည္။ လက္တံလည္း တိုလာသည္။ တစ္ေနရာ နွင့္တစ္ေနရာ ေဈးကြက္အေနအထား၊ စိုက္ ပို်းေရးအေျခအေနေတြကိုလည္း သိလာျကရ ျပီျဖစ္သည္။

''ဖုန္းဆိုတာကလဲ ခ်က္ခ်င္းလွမ္းေျပာ၊ လွမ္းေမးလို့ရတာေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဝိုင္းဖဲြ့စကားေျပာသလိုေတာ့ အရသာမရိွဘူး ေလ။ ဖုန္းက နွစ္ေယာက္ပဲ ေျပာလို့ရတာေလ။ သာေျကာင္းမာေျကာင္းေလးေလာက္၊ ေဈး နႈန္းေလးေလာက္၊ စိုက္ေရးပို်းေရးအေျခအေန ေလးေလာက္ ေျပာရတာကိုး။ ခုလိုဆံုျကေတာ့ ဝိုင္း ဖဲြ့စကားေျပာလို့လဲ ရတယ္။ စကားကိုလဲ ေအး ေအးေဆးေဆး ေျပာလို့ရတယ္။ ဖုန္းနဲ့ ေျပာ ရတာက ေနာက္က လူလိုက္လာသလိုပဲ တက္ သုတ္ရိုက္ေနရတာကိုး။''

တစ္ညလံုး မိုးအလင္းပဲြျကည့္ထား၍ ကေလးေတြကေတာ့ အိပ္ေနျကသည္။ အမို်း သမီးေတြက ခ်က္ျပုတ္ေနျကသည္။ ေယာက်ာ္း ေတြကေတာ့ ေရေနြးျကမ္းအိုးခ်ျပီး စကားဝိုင္း ဖဲြ့ေနျကသည္။ ယခုနွစ္စိုက္သည့္ သီးနံွ၏ေအာင္ ျမင္ျဖစ္ထြန္းမႈ၊ ပ်က္စီးမႈ၊ မိုးေလဝသ၊ ဓာတ္ေျမ ဩဇာ၊ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္မႈ၊ လုပ္သားကိစၥ ေတြကို ဖလွယ္ျကသည္။

ေနာက္ထပ္စိုက္ပို်းမည့္ကိစၥေတြကို ေဆြး ေနြးျကသည္။ မို်းကအစ ေရရရိွမႈအဆံုး ရင္ ဆိုင္ေျဖရွင္းလုပ္ကိုင္ရမႈေတြကို စကားဝိုင္းဖဲြ့ရ သည္မွာ မိမိတို့၏အလုပ္အေျကာင္းျဖစ္သျဖင့္ စကားလမ္းကလည္း ေျဖာင့္သည္။

ေအာင္ျမင္ေတာ့လည္း ေအာင္ျမင္သည့္ အေလ်ာက္၊ ရံႈးေတာ့လည္း ရံႈးသည့္အေလ်ာက္ အေတြ့အျကံုေတြကို ဖလွယ္ရင္း သင္ခန္းစာ ေတြလည္း ရျကသည္။ နည္းပညာေတြလည္း ရျကသည္။ ေျဖရွင္းပံုေျဖရွင္းနည္းေတြလည္း ရျကသည္။

''ကု်ပ္တို့ပဲြေတာ္လာျကတာ စီးပြားေရး လဲပါတယ္။ ဟိုတုန္းကဆိုရင္ ကိုယ့္ကုန္ေတြ သယ္လာျပီး သူ့ကုန္နဲ့ ဖလွယ္တာ။ ေရာင္းျက ဝယ္ျကတာေတြ လုပ္ျကတယ္။ အဝယ္ေတာ္ ေတြကေတာင္ ပဲြေတာ္လွည္းဝိုင္းကို လာျက တာ။ ဘုရားဖူးရင္း လိပ္ဥတူးရင္းဆိုသလိုပဲ။ ကုသိုလ္လဲယူရင္း၊ ပဲြျကည့္အပန္းေျဖရင္း၊ မိသားစု ေတြလဲ အလည္အပတ္သေဘာျဖစ္သြားတာ ေပါ့။ ကိုယ့္ေတာင္သူအခ်င္းခ်င္း လုပ္ငန္းတူ ေတြ အလုပ္ကိစၥစကားေျပာျက၊ ေရာင္းဝယ္ ေဖာက္ကားျကနဲ့ ပဲြေတာ္ကို လွည္းေတြနဲ့လာ ရင္း တစ္ခ်က္ခုတ္တာနဲ့ အခ်က္အမ်ားျကီး ျပတ္တာကိုး။''

တခို့်လွည္းေတြက သစ္ပင္အရိပ္ျကီးျကီး ေအာက္တြင္ နားျကျပီး တခို့်ကေတာ့ ဇာတ္ ပဲြကျပရာ ကြင္းထဲတြင္ နားေနျကသည္ကို ေတြ့ ရသည္။ ဇာတ္ပဲြေတြကို ကြင္းျပင္က်ယ္မွာပဲ ျပုလုပ္ေလ့၊ ကျပေလ့ရိွသည္ကိုလည္း ျမင္ရ သည္။ လွည္းဝိုင္း၊ လွည္းတန္းနွင့္အတူ ေဈး တန္းကေလးကိုလည္း ေတြ့ရသည္။ မိမိတို့မွာ ပါလာသည့္ ကုန္ေတြကို ခင္းက်င္းေရာင္းခ် ျကသည္။ ဆယ့္နွစ္ပဲြေဈးသည္ေတြကလည္း ခင္းက်င္းေရာင္းခ်ေနျကရာ လံုမပို်တို့၊ လုလင္ ပို်တို့ ပဲြေဈးတန္းေလွ်ာက္ရင္း ျကည့္ျက၊ ေငးျက၊ ေရြးျက၊ စေနာက္ျကနွင့္ ဓေလ့သဘာဝအတိုင္း ေပ်ာ္ရွြင္ေနျကသည္။

ညေနေစာင္းလာသည္နွင့္ လွည္းတန္း ကလည္း လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္လာသည္။ ပဲြေဈး တန္းကလည္း စံုလာသည္။ ကေလးေတြကလည္း ေျပးလွြားေဆာ့ကစားေနျကသည္။ ဇာတ္စင္နား မွာေတာ့ မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြကို ျမင္ရလို ျမင္ရ ျငား သြားသြားေခ်ာင္းေနျကသည္။ မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြကလည္း အိပ္ရာကနိုးလာျကျပီျဖစ္၍ ရြာထဲဝင္ကာ ဟိုအိမ္ဒီအိမ္ေတြ သြားလည္ရင္း ေကြ်းေမြးဧည့္ခံတာကို စားေသာက္ျပီး ေရမိုး ခို်းကာ ညကပဲြအတြက္ စတင္ျပင္ဆင္လာျပီ ျဖစ္သည္။

ဟိုရိပ္ဒီရိပ္ခိုကာ ဟိုအိမ္ဒီအိမ္သြားနား ေနျကေသာ လွည္းေတြလည္း ဇာတ္ပဲြရိွရာ ပဲြခင္း ျပင္ထဲသို့ ျပန္လည္ေမာင္းနွင္ဝင္ေရာက္လာ ျကျပီျဖစ္သည္။ ဇာတ္စင္၏ေရွ့တည့္တည့္တြင္ ပဲြျကည့္ရန္အတြက္ ဖ်ာေတြလာခင္းေနျကျပီ ျဖစ္သည္။ လွည္းေတြကေတာ့ ေဘးတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္တြင္ နြားျဖုတ္ျပီး ရပ္ထားျကသည္။

လွည္းတန္းနွစ္တန္းသည္ ေဘးတစ္ဖက္စီ ကေန ျခံစည္းရိုးကာရံထားသလို စီရရီရိွေနေလ သည္။ လွည္းေပၚကေန ဇာတ္စင္ကို အေပၚ စီးကေန ျမင္ေနရသည္။ ေရွ့ကလူကြယ္မွာကို လည္းမပူရေတာ့။ တခို့်ကေတာ့ ဇာတ္စင္နွင့္ နီးနိုင္သမွ် နီးေအာင္ လွည္းေတြကို ေနရာယူ ခ်ထားျကသည္။ လွည္းေပၚကျကည့္၊ ငိုက္ေတာ့ လည္း လွည္းေပၚမွာပဲ အိပ္လိုက္ျကရံုျဖစ္သည္။

ေန့ခင္းပိုင္းတြင္ ေနပူ၍ အမိုးတပ္ထား ေသာ လွည္းေတြလည္း အမိုးေတြျဖုတ္ျကသည္။ တခို့်ကေတာ့ အမိုးကိုလည္းမျဖုတ္၊ လွည္း ေပၚကလည္းမျကည့္ဘဲ ဇာတ္စင္နွင့္ နီးနိုင္သမွ် နီးေအာင္ ေနရာယူဖ်ာခင္းကာ လွည္းေစာင့္ သာခ်န္ျပီး ျကည့္ျကသည္။ လွည္းေရာ၊ နြားပါ လူေစာင့္ခ်ထားျကသည္။

ေနေပ်ာက္၍ အေမွာင္ကလည္း ေရာက္ လာလွ်င္ ဇာတ္စင္ကလည္း မီးေတြလင္းလာကာ အသံခဲ့်စက္ကလည္း သီခ်င္းေတြဖြင့္လာသည္။ ရြာထဲက ပဲြျကည့္ျကမည့္သူေတြလည္း ျဖီးလိမ္း ျပင္ဆင္ကာ ပဲြသြားေျကာ့ေျကာ့အတြက္ တက္ ျကြေနျကျပီျဖစ္သည္။ တခို့်ကေတာ့ ေစာေစာ စီးစီး ဇဲြခတ္ကာ ပဲြေဈးတန္းထဲေရာက္ကာ ဆယ့္ နွစ္ပဲြေဈးသည္ေတြဆီ ေျခဦးလွည့္ေနျကျပီျဖစ္ သည္။

အလင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္တြင္ လွည္းေတြ လည္း ရိုးတိုးရိပ္တိပ္ေလာက္သာ ေတြ့ျမင္ရ ေတာ့သည္။ လွည္းေတြ အိပ္စက္ေနျပီလားဟု ပင္ ထင္စရာျဖစ္သည္။ လွည္းျဖင့္ လာသူေတြ လႈပ္ရွားေနခိ်န္ လွည္းက တိတ္ဆိတ္စြာအနား ယူလ်က္ရိွေလသည္။

''နံနက္ပိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ကု်ပ္တို့လွည္း သမားေတြပဲ က်န္ေတာ့တာ။ ညက်တာနဲ့ လူ ေတြက ကြင္းထဲေရာက္လာျပီး တိုးေဝွ့စည္ကား ေနတာ။ နံနက္ဇာတ္ပဲြလည္းသိမ္းေရာ လူေတြ လဲ ကြင္းထဲကေန တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္သြား ေရာ။ ကု်ပ္တို့ရပ္ေဝးကလူေတြပဲ မိတ္ဖဲြ့စကား ေျပာျကရတာေပါ့။ မိတ္ေဆြသစ္ေတြလဲရတယ္။

မိတ္ေဟာင္းေတြလဲ ျပန္ေတြ့ရတယ္။ ပဲြေတာ္ လာလွည္းေတြ ဆံုျကရတာ အကို်းေတြ အမ်ား ျကီးပဲ''

ပဲြေတာ္ရက္လည္းျပီး ဇာတ္စင္လည္းျပန္ ဖ်က္ေရာ ကြင္းထဲတြင္ ပဲြေတာ္၏အျကြင္းအက်န္ အမိွုက္မ်ား၊ မီးဖိုရာမ်ားသာ က်န္ရစ္ေတာ့ သည္။ လွည္းေတြလည္း တအိအိနွင့္ ကိုယ့္ရပ္ ကိုယ့္ရြာ၊ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ရာကို ျပန္ျကေလျပီ။ ပဲြကိုက္၍ ငိုက္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ တိတ္ တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ လိုက္ပါလာျကသလို ညက ျကည့္ခဲ့ရသည့္ဇာတ္ပဲြအေျကာင္း စျမံု့ျပန္ရင္း စကားေကာင္း ရယ္ေမာလိုက္ပါလာျကသူေတြ လည္း ရိွေလသည္။

ပဲြေတာ္လာလွည္းေတြ ျပန္ျကေတာ့ ေတာင္သူအလုပ္တြင္သံုးသည့္ ကိရိယာပစၥည္း ေတြ လွည္းေပၚပါလာျကသည္။ မိမိတို့လိုအပ္ တာေလးေတြ ဝယ္လာသမွ် လွည္းေပၚပါလာ ျကသည္။ ဇာတ္ပဲြျကည့္လိုက္ရသျဖင့္ ေက်နပ္ နွစ္သက္မႈေတြလည္း ေပၚလာျကသည္။ စိုက္ ေရးပို်းတာ ေဆြးေနြးဖလွယ္ခဲ့တာေတြ လွည္း ေပၚပါလာျကသည္။ မိတ္ေဟာင္းမိတ္သစ္ဆံု စည္းမႈေတြ လွည္းေပၚပါလာျကသည္။

ပဲြေတာ္လာလွည္းသည္ လူမႈစီးပြားဘဝ ေျကာင္းရာမ်ားကို တင္ေဆာင္ကာ တအိအိ ျဖင့္ ခရီးဆက္ေနေလသည္။ ပဲြေတာ္မွာ ဆံုခဲ့ ျကသည့္ လွည္းေတြလည္း ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သြား ကာ တကဲြတျပားစီ ျဖစ္သြားျကျပီျဖစ္သည္။ ထိုလွည္းမ်ားကိုယ္စီတြင္ ဘဝေတြကိုယ္စီ စီးနင္း လိုက္ပါလာသည္။ ထိုဘဝကိုယ္စီကား ကိုယ့္ လွည္းနွင့္ကိုယ္၊ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ေက်ာင္းကာ ကိုယ့္သိကၡာနွင့္ကိုယ္ ဂုဏ္ထည္လ်က္ အမ်ား ကို မေနွာင့္မယွက္ ခရီးနွင္လ်က္ရိွေနသည္မွာ က်က္သေရရိွလွပါေတာ့သည္။  ။

စိုးဘားဒိုင္ - ရန္ကုန္တုိင္းမ္